Tuesday, December 27, 2016

නිවන....

ඩොකටර් සරත් බුකියෙ කොටපු කතාවකින් හිතේ ටිකක් කල් පැසවපු වියමනක් දාන්න හිතුවා...මේක මතකයකට වඩා මතයක්...හැම වෙලාවෙම සමාජයේ හොදට හෝ නරකට උඩුගං බලා පිහිනන අයට වෙන්නෙ සමාජ්යෙන් කොන් වෙන්න, බැනුම් අහගන්න හෝ අපහාස විදින්න වගේ දේවල්..සමහර වෙලාවට විතරක් පහුවෙලා එයාලගෙ තියරියම ඉහලට ඔසවල තියන්න සමාජයම ඉදිරිපත් වේවී...
.
කතන්දරේ ඒ වගේම තියරියක් ගැන...ඒ නිරාගමිකත්වය...බොහෝ දුරට තවත් ලංකාවේ සමාජ තලයේ පිළිගැනීමකට ලක් නොවෙන කතන්දරයක්..මමත් මේ කතාවේ එක කොටසක් වෙන්නෙ අහම්බයකින් නම් නෙමෙයි...ඒක සිංහලෙන් කියනවනම් ලෝන්ග් ටර්ම් ප්‍රොසෙස් එකක්..කාලාන්තරයක් තිස්සෙ විවිධ ඝට්ඨන එක්ක පරිණාමය වුණ ප්‍රවාහයක්...
.
නිරාගමිකත්වය ආගම වගේම පෞද්ගලික යමක්...අතිශයින්ම පෞද්ගලිකයි...මේක හරියට සීනී එක්ක තේ බොන මිනිස්සු වගේම කහට විතරක් බොන මිනිස්සු ඉන්නව වගේ...සීනී රහයි වගේම තේ එකට පොඩි සහයක් දෙනව වගේම අතුරු ප්‍රතිඵලත් දෙන්න පුලුවන්...
.
ඉතිං ආයෙ කතන්දරේට බහිමු...ඩොක්ටර්ගෙ තේමාව වුණේ නිවන..ජීවිතය මෙතනින් කෙලවර වේයැයි පිළිගැනීම නිවනට සමාන කිරීමයි තිබුණෙ...ඔව් ඒක තමයි මුල් පියවර විය යුත්තේ...මේ අදහස කාලයක් තිස්සෙ හිතේ ගොඩ නැගුණ කතාවක්...
සිද්ධාර්ථයෝ ඇත්තෙන්ම නිවන කියල ප්‍රකාශ කලේ මේ මැජික් හැකියාවන් ලැබෙන අමුතු පෞරුෂයක්ද...නැහැ, ඒක අඩුම මට පිලිගන්න පුලුවන් කතාවක් නම් නෙමෙයි...දාර්ශනිකයෙක් විදිහට සිද්ධාර්ථයන් එහෙම යමක් කිව්වනම් එතන පොඩි අඩුවක් තියෙන බවක් මට හිතෙනව... සාරාසංඛ්‍යෙය කල්ප ලක්ෂයක් පෙරුම් පිරීම වගේ සාහිත්‍යමය වර්ණනා ගලවල දැම්ම සරලව කියනව නම් තෘෂ්ණාවෙන් තොර වීමනෙ...මොක පිළිබඳ තෘෂ්ණාවද මේ...? ඔව් ඒ සන්ත්තිකව ජීවිතය ගලා යාමට ඇති කැමැත්ත හෙවත් තෘෂ්ණාව...සියලුම පිං පව් සිදු කරන්නේ මේ තෘෂ්ණාව නිසා නෙමෙයිද...?
ජීවිතය මෙතනින් ඉවරයි..ඒ කියන්නෙ මේ උපතින් ජීවිතය ඉවරයි, කියන කාරණය පිලිගන්නවනම් එතනින් එහාට පිං හෝ පව් කිරීමේ වුවමණාවක් තියෙනවද..? කොහෙත්න්ම නෑ..එතනින් එහාට තියෙන්නෙ තමා අවට ප්‍රශස්ථව පවත්වා ගැනීමට අවශය ක්‍රියාවන් විතරයි...හොද නරක වෙනුවට අවස්ථානූකූලව නිවැරදිම හා සාර්ථකම ක්‍රියාමාර්ගය ගැනීම විතරයි ඉතිරි වෙන්නෙ..ඒකම නෙමෙයිද සිද්ධාර්ථයන් කියන්නෙ...ඒ අතරෙ ජීවත් වීමත් එක්ක තියෙන බැඳීම් අඩු කිරීම ගැනත් සිද්ධාර්ථයො කියනව...ඇයි දන්නවද...ඒ බැඳීම් නිවැරදි තීරණ වලට පොඩි පොඩි බාධක වෙන්න පුලුවන් නිසා...මේ සියල්ලම එයාකාරයට කෙරෙනවනම් නිවන ඊට වඩා යමක් වෙන්න බැහැ කියලයි මට හිතෙන්නෙ...සියලු දෙයෙහි කම්පා වීම වෙනුවට වඩාත් නිවැරදි කෝණයකින් බලන්න වැඩි හැකියාවක් ලැබේවී...ඒකයි සිද්ධාර්ථයන් නිවන මේ භවයේ ලබා ගත හැකි අත්දැකීමක් විදිහට දක්වන්නෙ...
.
.
ඒ තමයි මගේ නිවන ගැන දැක්ම...නිවනට ආගමික මුහුණුවරක් දීම තුලින් කරන්නෙ බිස්නස් එකක් මිස වෙන යමක් නෙමෙයි කියල මට හිතෙන්නෙ..මානසික තත්ත්වයක් හෝ ජීවන තත්ත්වයක් ලඟා කරගන්න ආගමක ඇති වුවමණාව මට තාමත් නොතේරෙන කතන්දරයක්..ඒක එහෙම නම් මම මේ ජීවත් වෙන්නෙ කොහොමද...
.
.
නිවන මේ ජීවිතයේදීම ලබා ගන්න පුලුවන්..පොඩි උත්සාහයක් විතරයි ඕනේ...ඔලුවට දාපු මලකඩ ටික කඩල දාගන්න...
.
.
.
නෝටී



Thursday, December 22, 2016

රටා තියල ඇමඳපු මගෙ හිත් මළුවේ.. අපිළිවෙලට සක්මන් කල සුදු මැණිකේ...



රටා තියල ඇමඳපු මගෙ හිත් මළුවේ..
අපිළිවෙලට සක්මන් කල සුදු මැණිකේ...
.
.
ඒ පද ටික මට කවදාවත් අමතක වෙන එකක් නෑ....අරුණ තමෙල්ට අමතක වුණත් මට අමතක නෑ...
.
ඒ ඕලෙවල් කාලේ..විද්‍යාව මගෙ කැමතිම විශය..ඒකට විතරයි මගෙ කැමැත්තට පංති ගියේ....ගණන් වලට ගියේ අම්මගේ වදේට...ප්‍රසාද් සර්..සම්මත ගුරු ක්‍රමයට ටිකක් විරුද්ධව උගන්නපු මනුස්සයෙක්..ඒ ස්ටයිල් එකට මම ආසයි...ඕලෙවල් කෙමිස්ට්‍රි කජු කනව වගේ වුණේ එයාට පිං සිද්ද වෙන්න...
ඉඳල හිටල වාරාවසානයේ සර්ගෙ සෙමිනා තිබුණා...ඒ කාලේ හැටියට ලොකු සෙනගක් ආව..මේ කතාව සිද්ධ වෙන්නෙ සර්ගෙ අවසාන සෙමින එකේදී..
දවසෙන් බාගයක් විතර උගන්නල ඉවර වෙලා සර් පොඩි බ්‍රේක් එක්ක දෙන්න එක එක්කෙනා කැමැත්තෙන් ඇවිත් සිංදුවක් කියන්න කිව්ව...එක ළමයෙක් දෙන්නෙක් ඉස්සරහට ඇවිත් සිංදු කිව්ව....අපිත් ඉතිං අහං ඉන්නව...මෙන්න පිටි පස්සෙ ගෑනු ලමයි පේලියකින් සර්ට චිට් එකක් ආවා..මිනිහත් බර දාලා මේක කියවනව...
" ආ මෙන්න විමුක්තිකගෙන් අපිට සිංදුවක් ඕනේ.."
කිරි අප්පට පූසො පැනපි...මට සතියකට කලින් කාපු කිරිබත් කෑල්ලකුත් හිරවුණා ඒ වෙලාවෙ...අපේ හත්මුතු පරම්පරාවක එකෙක්ට මෙහෙම කරදරයක් නම් වෙලා නෑ කියල මට ශුවර්...මම සර්ට ඇහෙන් එපා කිව්ව...මේකා බොරුවට දැන් ලෝකේ පෙරලගෙන මාව හොයනව වගේ රඟ පානව...මෙන්න අන්තිමට මට ඇඟිල්ල දික් කරල කියාපි " ආ මේ ඉන්නෙ කොල්ල, එන්න පුතේ ඉස්සරහට" කියල...සියලු සංස්කාර ධර්මයෝ නැසෙන සුළුයි කියල හිත හදාගෙන මමත් නොපමාව ඉස්සරහා ගියා...තඩි අයිස්ක්‍රීම් එකක් වගේ මයික් පොල්ලකුත් අතට දුන්නා...දැන් ඉතිං මගෙ වාරේ...
ඒ කොලු කාලේ මටත් හිටිය රැයක් දවාලක් නැතුව ඔලුවට වද දෙන සුදු මැණිකෙ කෙනෙක්...ඉතිං පටං ගත්ත කියන්න..පලවෙනි කොටස යද්දි පිටිස්සෙම කොල්ලො ටික මට කින්ඩියට වගේ අන්තිම පදේ අදින්න ගත්ත...මම සැලෙන්න ඕවට..පැල කවියක් වගේ හරි සිංදුව ඉවර කරලම තමයි නැවතුනේ....අත්පුඩිය සැරට වැදුනා කියන්නේ වැඩේ ලාවට හරි සාර්ථකයි....
.
.
එදා මම අර චිට් එක එවපු කෙල්ලො තුන් දෙනා මරන් කන්න කේන්තියෙන් හිටියේ..ඒත් අද මම උන්ට ස්තූති කරනව..ස්ටේජ් එකකට නගින වාරයක් ගානේ මම උන්ටත් හිතෙන් ස්තූති කරනවා...මට ඒ අවස්ථාව අරන් දුන්නට...
ජීවිතේ අවස්ථාවල් දෙන්නෙ ඒ වගේ..අපි අකමැතිම වෙලාවක අතින් ඇදල කණට ගහල දෙන අවස්ථාවල් තියෙන්නේ..හරි වෙලාවට හරි එක ඉක්මණින් තෝරගන්න අපිට තියෙන හැකියාව තමයි අපේ ජීවිත වල ඉදිරිය තීරණය කරන්නෙ...
.
සුප්‍රකට ධනවතා රොබර්ට් ටී. කියෝස්කිගෙ පොතේ කියනව වගේ " ටේක් ඉට් ඕ ලීව් ඉට්..."... ඒක තමයි අවස්ථා වලට තියෙන තෝරා ගැනීම...බොහොම පොඩී අවස්ථාවක් සමහරවිට අපේ මුලු ජීවිතේම තීරණය කරාවී..සමහරවිට ලොකු අවධානමකට අත්හැරලා දාවී...ඒ හැටි..ඒ අවධානම පාලනය කරගන්න පුරුදු වෙන්න වෙනවා...
.
මේ වියමන මාව ඉස්සරහට තල්ලු කරපු ඒ කෙල්ලො තුන්දෙනා දකිනවනම් මම කැමතියි...ඒත් අවාසනාවට දන්න තරමින් උන් සයිබරය පාවිච්චි කරන්නෑ...
වැරදිලාවත් උබල මේක දැක්කොත් " ඔව් මේ කතාව උබලට ස්තූති කරන්නමයි දැම්මෙ" කියල මම කිව්ව කියල මතක තියාගනින් ඕන්....
.
.
.
.
.
නෝටී


Monday, December 19, 2016

දුක කියන්නෙ කට කපල එකයි...ඒත් මක් කරන්නද..

"මේ මහත්තය ඇවිත් ගොඩක් වෙලා..ඒ වැඩේ ඉක්මනට කරල දෙන්න..."
"මහත්තය දවල්ට කාලත් නැතුව ඇති නේද..? "
.
.
මේවා මගේ රාජකාරී ස්ථානයට නම් බොහොම සාමාන්‍ය වචන...ආගන්තුක සත්කාර සඳහාම වෙන්වුණු රැකියාවක් කරන මට මේ දේවල් ඉබේම එන හැඟීම්...
ඒත් රජයේ තැනකින් වැඩක් කරගන්න යන කෙනෙක්ට මෙහෙම දෙයක් අහගන්න නම් කොයි තරම් ඉවසීමකින් කොයි තරම් නම් කාලයක් බලන් ඉන්න වෙයිද..?
ඔව් මම ඒක අද දෙවෙනි පරට කරා...පලවෙනි අවස්ථාව අලුත්ගම පොලිස් ස්ථානයෙදි..පොලීසියෙත් එහෙම හිත උණුවෙන ඇත්තො නැතුවම නෙමෙයි...
අද වුණෙත් එහෙම වැඩක්..රාජකාරී ස්ථානයෙ උවමණාවකට මට ආදයම් බදු දෙපාර්තමේන්තුවට යන්න වුණා...කොළඹ අව්ව නම් හතුරෙක්ටවත් වැටෙන්නෙප කියල හිතාගෙනම ඇතුල් වුණා...ලිෆ්ට් 4ක් විතර තියෙනව...තව පොඩ්ඩෙන් දැන්වීම නොකියවා නගින්න්නෙ ඉරට්ටෙ සංඛයා වලට විතරක් යන එකකට...එහෙනම් 6වෙනි තට්ටුවෙන් එලියට ඇවිත් ආයෙ පඩි බහින්නයි වෙන්නෙ...කොහොම හරි ගියා...පේන්න හිටපු මනුස්සයගෙන් අදල නිළධාරියව ඇහුවා..
"ඒ මහත්තය නම් කෑමට ගිහින්..."
"හරි මම අතනින් වාඩි වෙන්නම්.." කියල මම වාඩි වුණා..වෙලව 12.30යි..හරිනෙ කෑම වෙලාවනේ..1.20 වෙනකන් බැලුව..ම්හ්...කවුරුත් කතාකරන පාටක් නෑ මට..මමම ඇතුලට ගියා..මෙන්න ඒ මනුස්සය දැනුයි බත් එක ලෙහාගෙන කන්නෙ...එතකොට මට පණිවිඩේ දීපු මනුස්සයගෙ වගකීම් සහගතභාවය ගැන මටම හින ගියා..තව පැය බාගයක් හිටියා...ඔන්න එයා ආවා...
" මේ ඕක සම්බන්ධව ඉන්න මිස් නෑනේ..එයාල එලියට යන්න ඇති...අවුරුදු ළඟයිනේ...දන්නැද්ද ගෑනු උදවිය ඉතිං.."
මම මගේ ගොන් හිනාව දැම්ම...මම හාවා කියල හිතාගෙන මිනිහත් ගියා... යන්තන් 2.40 වෙද්දි අදාල මිස් ආවා...
"ගොඩක් වෙලා වෙන්නැති නේද ඇවිත්.." අපිව මේ පොදු වැඩකට අරන් ගියානේ.."
ඔන්න මම ආයෙත් සුපුරුදු ගොන් හිනාවම දැම්ම...
" එකට කමක් නෑ..මම ඕන්නම් පැය දෙකක් ඉන්නැති..ඒකේ අවුලක් නෑ"
ඔන්න හරි දෙපැත්ත බැලන්ස්..එයා සමාව භාජනේකට දැම්ම...මම භාජනේම බාරගත්ත..
"ඇවිත් ඉන්නව කියල කිව්වනම් මම ඒ වැඩේ දාල හරි එනවනේ"
.
"කොහෙද මේ පොල් බූරුවො එකෙක්වත් ඒක කරේ නෑනේ.." කියල කියන්න කට හදලත් මම කෙල ගිල ගත්තේ හිනාවකුත් එක්ක...
.
මම පැය ගාණක් බලන් හිටපු එකට මිස්ට හොදටම දුකයි වගේ...දුක කියන්නෙ කට කපල එකයි...ඒත් මක් කරන්නද..දැන් වෙලා ඉවරනේ..ඔන්න ඉතින් හරියටම විනාඩි 15යි වැඩේ සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවරයි...එළියට බැහැල මම තනියම කල්පනා කරා...විනාඩි 15ක වැඩකට 2016 අවුරුද්දෙත් මම පැය 5ක් බස් එකේ කට්ට කාලා පැය 2 හමාරක් එතනත් හිටිය....
ඒක ඒ නිළධාරියගෙ වැරැද්දකුත් නෙමෙයි...එක්කො අපිට හරි යාන්ත්‍රනයක් නෑ...සේවය ලබාගන්නාට සැලකීම ගැන ඒකෙදි පවත්ව ගන්න ඕනේ විනය ගැන නිසි පුහුණුවක් නෑ...
.
පොඩි උන්ට ටැබ දුන්නට වැඩක් නෑ...ඒ තාක්ෂණ දුයුණුව රටේ ආර්ථිකයට, ප්‍රගමණයට නිවැරදිව භාවිතා නොවෙනවනම්...මේ විදිහට අපි නාස්ති කරණ කාලය නිසා අපතේ යන්නෙ රටේ ආර්ථිකයට දායක වෙන ශ්‍රමය...
.
කාලය රන් හා සමානයි කියල අපිට කියල දුන්න පාඩම එක්කො රටේ ලොකු පුටුවල උන් දන්නෑ,
නැත්තන් රත්තරන් දැන් ගණන් නෑ...
.
.
.
.
නෝටී

Friday, December 16, 2016

බොන එක නැවැත්තුවොත් ඒ ගෑනු ලමය කැමතියිලු...!

" අයියෙ බොන එක නැවැත්තුවොත් ඒ ගෑනු ලමය කැමතියිලු...."
මගෙ සහෘදයෙකුගෙ වචන..හුඟක් වෙලාවට ඇහෙන මේ වගේ වචන නම් එමටයි...බොන එක නැවැත්තුවොත් කැමතියි...එතකොට කැමති මටද එහෙම නැත්තන් මගෙ නොබීමටද..?පස්සනනේ බං මෙව්ව...කලින් ඇමුණුමක කිව්ව වගේම බීමෙත් ක්‍රම සහ ආවේණික පුරුදු තියෙනව...එක්කෝ ඒ ගැන කිසිම අවබෝධයක් කාටවත් නෑ, එහෙම නැත්තන් ඒ අවබෝධය හිතාමතාම අමතක කරල සේරම එක ගොඩට දානව..ඇයි..? තම තමන්ට සමාජෙන් දීල තියෙනව මෙන්න මේක පට්ට නරකයි කියල..හැබැයි සමහරවිට තමනුත් ඒකට යටි හිතින් පට්ට ආසයි...ආදරෙයි..
මේ කියන සමාජ සම්මත රාමුවල ඇතුලෙන් අත දාලා අපි අපේ කැමති ලැයිස්තුවේ අයව ඒ ඒ රාමු ඇතුලට ඇදල ගන්න අපිට පුදුම උවමණාවක් තියෙනව...මොකද දන්නවද..? අපි කැමති අය අපි හොදයි කියන රාමුවේ ඉන්න ඕනේ මොකද අපි හොදයි කියන රාමුව නිරපේක්ෂයි කියන ලොකු මෝඩ අදහසක් අපි ලග තියෙනව....ඒක ඇත්ත නෙමෙයි...හොඳ හෝ නරක කවදාවත් නිරපේක්ෂ වෙන්නෙත් නෑ, එක කොලිටියක් විතරක් තියෙන මිනිස්සු ඉන්නෙත් නෑ..
"පුතේ ඇයි හොටෙල් රස්සාවක් තෝරගත්තෙ, රජයෙ එකකට යන්න තිබුණනේ" මේ වගේ කතන්දර එදිනෙදා අපි අනනන්තවත් අහනව.."ඇයි ආන්ටි කැමති මමත් අයිස් බකට් එකක් වෙනව බලන්නද..?" මගේ ගැලවීමේ උත්තරේ ඒක...රැකියාවක උස් පහත් භාවය,ඇදුමක වැදගත් කම, විලාසිතාවක හොද නරක, වගේ දාහක් දේවල් වලට අපි අපේ අවටට සීමාවල් දානව..ඇයි...? අපි එයාලට ආදරේලු....ඒකද..? නෑ...අපි හිතනව අපි කැමති අය අපේ විදිහටම ඉන්න ඕනේ කියල..එයාලගෙ ඇත්තම හොද කියල වර්ග කරගන්න පුලුවන් ගති ගුණ වෙනුවට අපි අපිට අවශ්‍ය ගති පැවතුම් එයාලා මත අධිරෝපණය කරන්න ට්‍රයි කරනව..මේක හුඟක් වෙලවට ලොකු පීඩනයක්...හුඟක් සමාජ සම්බන්ධතා කඩා වැටෙන්න හේතුවත් මේක...
.
.
මිනිස්සු දෙන්නෙක්ගේ ඇඟිලි සලකුණු වගේම ගති පැවතුම් එක වගේ වෙන්නෑ ලේසියකට...හැම මිනිහෙක්ටම අදාල විශේෂයක් තියෙනව...අපි කෙනෙක්ගෙ ඔප මට්ටම් කරන්න ඕනේ ඒක...එහෙම නැතුව අපිට අවශ්‍ය අපේ රාමුවක අදාල පුද්ගලයා කොටු කරගන්න ගියහම වෙන්නෙ පීඩනය සහ ආතති වර්ධනයක් විතරයි....
.
.
.
.
.
නෝටී


Thursday, December 15, 2016

" මල්ලි බොන්න දන්න උන් එක්ක බොන්න ආසයි.. "

මම බොනව....
.
මේ වචනය එක එක කෙනා එක එක විදිහට තේරුම් ගනීවී...නාම පදයක් සහ ක්‍රියා පදයක සරල වාක්‍යයකට ලොකු තේරුමක් ගම්‍ය කරන්න පුලුවන්...සමහර විට ඒක සමස්ත චරිතයම තීරණය කරන සිතුවිල්ලක් වෙන්නත් පුලුවන්...
ඔව් විහිලුවක් නෙමෙයි..අපි ඒතරම්ම පටුයි...අපේ දැක්ම පටුයි, නිගමන පටුයි...බොනව කිව්වම එක පාර ඔලුවට එන්නෙ අරක්කු...ඊටපස්සෙ කුඩුවෙන්න ගහල මඟුලෙයි මලගෙදරයි හැම තැනම හැම එකාටම වාතයක් වෙන ඩයල් එකක්..ඕක තමයි චිත්‍රය...
මටත් තියෙනව බීම ගැන අපූරූ මතක..18 20 කාලේ මම තදින්ම බීමට විරුද්ධව හිටපු කොල්ලෙක්...බොන උන්ට ලෙක්චර් දීම මගේ එක අනිවාර්‍ය අංගයක් වුණා....22දි 23 දි තමයි මම හොටෙල් ස්කූල් එකට යන්නෙ...ෆුඩ් ඇන්ඩ් බෙවරේජ් මගේ ප්‍රියතම විශය වගේම මම හැම වෙලාවෙම වගේ ඒකෙන් බැජ් ටොප්...
ඒ කාලෙම මට මුණ ගැහෙනව හරි අපූරූ ගුරුවරයෙක්..
" බීම කියන්නෙ කලාවක් " මට අදවගේ මතකයි ඒ වචන ටික...මට පුදුම හිතුනා..ඒකේ මොන කලවක්ද..මුට පිස්සු...
.
ඒත් මම වැරදියි..බීමේ කලාව මම ඉගෙන ගන්නෙ එතනදි...විවිධ විවිධ බීම බොන උෂ්ණත්වයන්, ඒවට හරියන චේසර්ස්, ඒවත් එක්ක ගන්න කෑම ජාතී...ඒ විතරක් නෙමෙයි බොන ක්‍රම, මේසයක තියෙන්න ඕනේ ආචාරවිධි වගේ දාහක් දේවල් මම ඉගෙන ගන්නෙ එතනින්...
.
එතන ඉදල මම ඒක අත්හදා බැලුව...කලාව දන්න එකෙක් එක්ක බීමත් හරි ලස්සන වැඩක්...මගේ ජීවිතේ ගැඹුරුම අදහස් මම කතා කරේ බීපු මිනිස්සු එක්ක...මොකද මත් වීම මිනිස්සුන්ව විවෘත කරනව...තමන්ගෙ ඇත්තම අදහස් හංගන මිනිහෙක් වුණත් ඒ වෙලාවට හරිම සංවේදියි...
.
එකම වැරැද්ද මිනිස්සු බීම විසඳුමක් කරගැනීම...ප්‍රශ්න වලට විසදුම අසීමාන්තික මත් වීම කියල නිගමනයට ආපු වෙලාවෙ ඉදන් ඒ මිනිහා වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම බේබද්දෙක් වෙනව...ඇල්කොහොල් හෝ මත්වීම තියෙන්නෙ ප්‍රශ්නවලට විසදුමක් විදිහට නෙමෙයි...ඒක තියෙන්නෙ විඳින්න...අපි හැමෝම මොනයම්ම හෝ විදිහක මත්වීමකින් සතුටක් ලබන මිනිස්සු..සංගීතය, ආහාර, තේ ,  කෝපී, අරක්කු, වගේ දාහක් දේවල් මේ විදිහට ලැයිස්තු ගත කරන්න පුලුවන්...ශාරීරික හානිය අවම එකේ සිට උපරිම එකටත්, මානසික හානිය අවම එකේ සිට උපරිම එකටත් මේව පෙලගස්වන්න පුලුවන්...ශාරීරිකව හානි නොවෙන යමක් මානසිකව හානි වෙන්නත් පුලුවන්...ඒක තෝරාගැනීම තම තමන්ගේ කැමැත්තට සිදු කරන දෙයක්... අපෝ අරූ මත් වෙන්නෙ අරකෙන් කියල ඇඟිල්ල දික් කරන්න කලින් අපි අපිම මත් වෙන්නෙ මොකකින්ද ඒකේ හානිය කොයි වගේද කියල බලන්න ඕනේ...
.
එක අතකට කොයි තරම් වෙර දාලා ආරක්ෂා කරත් අපි හැමදාම හානිවෙන ජීවවිද්‍යාත්මක ශරීරයක් දරාගෙන ඉන්නෙ..ඒක නිසා මගේ ශාරීරික හානියට වඩා මගේ අවධාන්ය යොමු වෙන්නෙ මගේ අවටට හානිය අවම වින්දනයක් වෙනුවෙන්.....
.
බීම වගේම මත්වීමත් කලාවක් වෙන්නෙ ඒකයි...මිනිස්සු මත් වෙන්න ඕනේ..හැබැයි කලාත්මකව....මට මතක් වෙන්නෙ අමල් අයිය හම්බුන පලවෙනි දවසෙ කිව්ව කතාව...
.
" මල්ලි බොන්න දන්න උන් එක්ක බොන්න ආසයි.. "
.
.
.
.
.
.
නෝටී


Tuesday, December 13, 2016

මං ආදරෙයි..හාද..?

තරුණ වයස කියන්නෙ ආවේගය ජවය පිරිච්ච කාලයක්..ඔව්..අපි හැමෝටම එහෙමයි...ලොකු දෙයක් කරන්න,ලොකු ඉලක්කෙකට යන්න ලොකු උණක් තියෙන වයසක්....අලුත් දේවල්, අලුත් අත්දැකීම් වගේම කුතුහලය අවුස්සන දේවල් පස්සෙන් පන්නන් යන්නත් හරිම ආසයි...අපේම වැඩි හිටියෝ ගන්න අත්දැකීම් අපිටත් ඕනේ කියල හිතෙන හෝමෝන ක්‍රියාකාරීත්වය උපරිම වෙච්ච වයසක්...
.
මේ වයස එක්ක එන හරි අපූරු හැඟීමක් තමයි ආදරය..එක එක වචන ගානකින් පෙන්නන මේ කතන්දරේ කොහොම බැලුවත් තියෙන්නේ එකම හරයක්...අපි හැමෝගෙම ආදර කතාවල එක පොදු හරයක් තියෙනව...පොදු ගලා යාමක් තියෙනව..ඒ හරයට ගලායාමට අපිම හරි පිටතින් හරි එකතු කරන පොඩි පොඩි ආලවට්ටම් නිසා මේක අපේ ආදර කතාව ඕයී කියන පේටන්ට් එක ලැබෙනව..ඒකනේ සුජීව ප්‍රසන්න ආරච්චිට නවකතා දුසිම් ගනන් ලියන්න පුලුවන් වුණේ..ඒ වගේම මාකට් වුණෙත්..ඇයි..? අපි ආසයි අපේ කතාවෙ නැති අලුත් දෙයක් අනුන්ගෙ කතාවකින් දකින්න..එහෙමත් නැත්තන් අපේම කතාව වෙන කතාවක දකින්න..ඔය දෙකටනේ අපි ඕක කියවන්නේ...
.
එතකොට මොකක්ද මේ පොදු හරය හෝ ගලා යාම...ඔව්...හැම ආදර කතාවකටම වගේ ප්‍රධාන චරිත දෙකක් ඕනේ..කෙල්ලෙකුයි කොල්ලෙකුයි හරි කොල්ලො දෙන්නෙක් කෙල්ලො දෙන්නෙක් වෙන්නත් පුලුවන්...මේ චරිත දෙක මොකක් හෝ යමකින් බැඳෙන්න ඕන...ඒක බොහෝ දුරට අරමුණක් වෙන්න තියෙන ඉඩකඩ වැඩියි...අරමුණ මොකක් වුණත් එක්කෝ ඒක සාර්ථක වෙනතුරු නැත්තන් සාර්ථක වෙන්න බැරි බව වැටහෙන තුරු මේක ගලා යනව..කොහොමද..? සමාජය අපිට දෙන ලද දත්ත යටතේ බොහෝ දුරට එහෙම නැත්තන් ඒ දත්ත මත අපිම නිස්සාරණය කරගත්තු ක්‍රමයක් යටතේ...
.
හැම ආදර සම්බන්ධයකම මේ මුල් සාධකය නෙමෙයි ඒකේ අවසානය තීරණය කරන්නේ අගට කිව්ව කාරණා ටික...ඒ තමයි, බැඳීමේ හේතුව, ගලා යම සහ එකතුකල අර අඩුම කුඩුම ටික....
සාර්ථක අවසානයකට මේ සියල්ල ප්‍රශස්ථ වීම ඉතාම වැදගත්...මොනවද...?
.
දෙදෙනෙක්, ශක්තිමත් හේතුවක්, ප්‍රතිරෝධ අවම ගලා යාමක්...ටිකක් මඤ්ඤ්ං වගේ නේද..? අපි එක එක ගමු..මොන වගේ ඒවද ශක්තිමත් හේතු...?
මේක එකිනෙකාගෙන් එකිනෙකාට වෙනස් වෙනව..අපි තෝරගන්න ඕනේ අපිට වඩාත්ම බලපෑම් කරන හේතුවක්..උදාහරණයකට සල්ලි තමයි එක කියල හිතන කෙනෙක් ඒ වෙනුවෙන් තොරගන්න ඕනේ සල්ලි සහිත හෝ උපයාගත හැකි කෙනෙක්...එහෙම නොවෙන්න ටික කාලයකදි තමන්ගේ ප්‍රධාන ඉලක්කයට යන්න සහකාරයා හෝ සහකාරිය හේතුවක්, සවියක් නොවන බව තේරෙද්දි ඒකේ ගලායාමට විශාල ප්‍රතිරෝධයක් එල්ල වේවී...
.
ඊලඟට ගලායාමට එන ප්‍රතිරෝධය..ඒ මොන හරුපයක්ද..?
.
ශක්තිමත් හේතුවකින් පටන් ගන්න සම්බන්ධයක් වුණත් පවතින්නෙ අදාල සමාජ වටපිටාවක් මත...ඒ සමාජය හරහා එන බලපෑම් මේ ප්‍රතිරෝධය විධිහට මම දක්වනව..
අපි උදාහරණයකට යමු..
හිතන්න රූපයෙන් වගේම සමාජ තත්ත්වය අතින් ඉතාම ගැලෙපෙන දෙදෙනෙක් හමුවෙනව..දෙදෙනාගෙම අදහස් සමාන වෙන නිසා මේ දෙන්න සම්බන්ධයක් පටන් ගන්නව..ඔව් මේක ගලාගෙන යද්දි එනව බාධකයක් දෙන්නගෙ කේන්දර අතර නොගැලපීමක්..දෙදෙනාම සමාන අදහස් දරණ නිසා දෙදෙනාම මේ කාරණය ඉස්මුදුනින් පිලිගන්න අය කියල හිතමු..එක්කො එතනින්ම සම්බන්ධය නවතින්න ඕන..නැත්තන් විප්ලවීය ආකාරයට ඒ බාධකය බල්ලට දාලා ඉදිරියට යන්න ඕනේ..එතනිනුත් නොනැවතී තමන්ගෙම අවට අය සෑම නරක අවස්තාවක්ම මේ කේන්දර ගිනුමට බැර කරන්නත් පුලුවන්...ඒක කොයි තරම් කාලයක් දරාගන්නවද කියන එකත් එකතරා ආකාරයකට ප්‍රතිරෝධයට මුහුණ දීමක්...
.
දැන් පැහැදිලිද...
මම හිතන්නෙ ආදරේ කරන්න ඕනේ...ඒක තනිකරම ජීවවිද්‍යාත්මකයි...ඒත් මම ඇස් ඇරල පියවි ලෝකෙට ආවහම ඒක තනිකරම සමාජ විද්‍යාත්මක සීනී බෝලයක් වෙලා...
.
මං ආදරෙයි..හාද..?
හා කියන්නෙපා මම අහන්නෙ උබ හිතන ඒ ආදරේ නෙමෙයි...? මම අහන්නෙ නිදහසක්, අත්වැලක්, රකින නෙමෙයි රැකෙන පොරොන්දුවක්...?
හා ද..?
අමාරුයි නේද..? හා....එහෙනම් .
.
.
.
.
නෝටී....


Sunday, December 11, 2016

සදාකාලික වීරයෝ.....!!!

වීරයො අපි හැමෝටම ඉන්නව..පොඩි කාලේ කාටූන් වල වගේම ඊට පස්සෙ ෆිල්ම් වල ගේම් වල ඔය වගේ එදිනෙදා ජීවිතයේ දාහකුත් එකක් අවස්ථාවල අපිට වීරයෝ මුණ ගැහෙනව...සදහටම ඉන්න වීරයො ඉන්නවද..? ඒ කිව්වේ වීරයෙක් විදිහට දකින්න ගත්ත දවසෙ ඉඳල අද වෙනකන් එතනින් එහාට හෙටටත් වීරයෙක් විදිහටම පැවතිය හැකි කෙනෙක්....ඉන්න පුලුවන්ද..? මටනම් නෑ...පුංචිම දවස්වල මගේ වීරයෝ වුණේ ටිං ටිං, කැප්ටන්, ස්නෝවී වගේ කාටූන් චරිත...ඊට පස්සෙ ස්කෝල ජීවිතෙන් මට පෙව්ව, නෑ උන් නෙමෙයි වීරයෝ මෙන්න මේ ලිස්ට් එක ගනින් මේ ඉන්නේ ජාතික වීරයො කියල...ඒ අතරෙ ඉගැන්නුව මෙන්න පිට රටවල වීරයෝ කියල...
.
එතකොට හැම රටකටම වීරයො ඉන්නව..මේ රටවල් දෙකක වීරයො ගහගත්තොත් එහෙම කොයි අය දිනයිද...එතකොට කවුද වීරයො වෙන්නෙ...මට ඔලුවට ආපු දැවෙන ප්‍රශ්නයක්...අදනම් හිතෙනව ඒක සර්ගෙන් ඇහුවෙ නැත්තෙ හොද වෙලාවට කියල...
.
ස්කෝලෙන් කොහොම පෙව්වත් මටත් හිටිය මගේම කියල වීරයො රොත්තක්..අපේ රටෙන් පිටත් කීප දෙනෙක් එක්කම...සියැටැල්, හිට්ලර් වගේ අයත් මේ අස්සෙ හිටියා...කාලෙත් එක්ක මම වීරයො වෙනස් කරා..එක්කෝ සමජෙ මට වෙනස් කරන්න අවශ්‍ය පසුබිම හදල දුන්නද කියලත් හිතෙනව...ඒ ලෙවල් කාලේ වෙද්දි යුධ හමුදාව කියන්නෙ පට්ට වීරයෝ,ජීවමාන වීරයෝය යන සංකල්පයක් ඔලුවට දාල තිබුණා...ඒත් කාලෙකට පස්සෙ රතුපස්වලදි ඒ වීරයන්ට පවා සීමාවක් තියෙනව කියල දැක්කා...එතනින් එහාට මම සමාජයීය වීරයෝ අත්හැරිය...වීරයෝ අවස්තානූකූලයි..ඔව් ඒක තමයි මගෙ වීරත්වය ගැන අත්දැකීම් වල අවසාන නිගමනය වුණේ..පරමාදර්ශී චරිත,වීර චරිත මේ සේරම අනන්ත සංකල්ප නෙමෙයි..මේ හැම එකකම සීමාවල් තියෙනව..අති පූජ්‍ය ගෞරණීය කියාල පටන් ගන්න චරිතවල පවා මේ සීමාවල් තියෙනව...එතනින් එහාට මම අවස්ථානූකූල වීරයෝ හදාගත්තා...
තද වැස්සක පාර පැනගන්න බැරුව ඉන්න වයසක අම්ම කෙනෙක්ව තමන්ගෙ ගමන පැත්තක තියල පාර මාරු කරවන ගෑනූ ලමයෙක් වීරයෙක් විදිහට බුකි බිත්තියෙ අලවන්නෙ ඒ නිසා...ඔව් ඒ අවස්තාවට අදාලව ඇය වීරයෙක්..ඉන් එහාට ඒ චරිතය ගැන කුණුකන්දල් අදාල වෙන්නෑ...ඒක තමයි වීරයෝ වෙනුවෙන් පවතින සාර්තකම ක්‍රමය...
.
ඊයෙ පෙරෙදා හරි සිද්ධියක්..නේවී එකෙන් උද්ගෝෂකයන්ට වෙඩි තියලලු...නේවී එකේ ඉන්න මගෙ යාලුවෙක් කියන විදිහට ඒක හරිම සාධාරණයි..මොකද එයාල දිවුරුමක් දීලා ඉන්නව අභ්‍යන්තර හෝ බාහිර තර්ජනවලින් අදාල කොටස් ආරක්ෂා කරන බවට...
නේවී එකේ නැති ඒත් කාලයක් මේ හමුදාකාරයෝ නෙමෙයි රණවිරුවෝය කියපු සමහර යාලුවොම කියනව ඕඩර් එක කවුරු දුන්නත් උන් වෙඩි තියපු එක වැරදියි,මේ ඉන්නෙත් උන් වගේම දුප්පත් මිනිස්සුනේ කියල...
.
ඒක නිසා තමයි මම කියන්නෙ අපි විරයෝ අවස්තානූකූලව හදාගමු...ඒ ඒ අවස්ථාවට මිනිස්සු ප්‍රතිචාර දක්වන විදිහට වීරත්වයට නංවමු...ඒක හරිම සිම්පල් ප්ලෑන් එකක්...
.
නේවී කොල්ලෙක් මුහුදෙ ගිලෙන මිනිහෙක් බේරගත්තද, එහෙමනම් ඒ අවස්තාවට අදාලව ඒ කොල්ල වීරයෙක් කරපන්, එතනින් එහාට ඒ කොල්ල අතින්ම උබේ,මගේ පවුලෙ කවුරුහරි මැරෙන්නත් පුලුවන්...
.
.
එතකොට ඉබේම වීරය මැරෙනව..ඒක ටිකක් දරාගන්න අමාරු තත්ත්වයක්....
ඒකයි සදාකාලික වීරයෝ සාර්තක සංකල්පයක් නොවෙන්නෙ...වීරයෝ නැතුව ජීවත් වෙන්නම බැරිනම් අවස්ථාවට අදාලව හදාගනින්...එහෙම නැත්තන් මගේ සයිබර් මිත්‍රයෙක් කියනව වගේ වීරය මරල දාපං...දුටු තැන මරල දාපං....
.
.
.
නෝටී...


Wednesday, December 7, 2016

" සමහරවිට හාමුදුරුවන්ට වරදින්න ඇති..."........

ටිකක් ඇලට් එකක් දාන්න කාමරේට ගියා...ඇඳට වැටෙන්න හම්බවුනේ නෑ රිෂෙප්ශන් එකෙන් කෝල් එකක්...
"හෙලොව්"
"ෆොරිනර් කෙනෙක් ඉන්නව හම්බෙන්න ඇවිත්.."
"හරි මම එන්නම්"
මම ආයෙත් ටී ෂර්ට් එකත් දාගෙන පහලට ආවා..
බලනකොට දන්න කියන කෙනෙක්නේ...
"මිස්ට් ජූලියන්, හව් අර් යූ.."
කට පුරවගත්තු හිනවෙන්ම ඇහුවා..
ජූලියන් තමයි බේරුවල ත්‍රිකුණාමලය පාසිකුඩා වගේ තැන්වල තියෙන රුවල් නැව් චාරිකා සංවිධානය කරන ආයතනයක බේස් මැනේජර්..ෆ්‍රංශ ජාතිකයෙක්..වයස හතලිහක විතර පෙනුමක් තිබුණත් කඩවසම් මහත්මයෙක්...කොට කලිසමකින් සහ ටී ෂර්ට් එකකින් සැරසිලා තමයි නිතරම එන්නෙ...ටික වෙලාවක් අපි කතා කරා...
" ඇයි ඔයාලා එන්නෙනැත්තෙ ෆ්‍රී ටුවර් එකක් යන්න අපේ බෝට්ටුවෙ..එහෙම ගියහම ඔයාලට පුලුවන් අමුත්තන්ට ඒ ගැන නිවැරදිව හොදට විස්තර කරන්න.."
"බොහොම ස්තූතියි ජූලියන්, අපි ඊලඟ සතියෙ අනිවාර්යයෙන්ම එන්නම්..මට විස්වාසයි ඒ පැය හතර සහ ඔයාලගෙ කෑම වේල අමතක නොවෙන මතකයක් වේවී.."
ඊලඟට අපේ කතාව ගියේ හෝටලයේ ඉතිහාසයට..සුනාමියට අවුරුදු දෙකකට කලින් විවෘත කරපු මේ ගොඩනැගිල්ල සහ සුනාමියේදී එය දක්වපු ප්‍රතිචාර ගැන ටික වෙලාවක් අපි කතා කරා...නිකමට වගේ මගෙත් එක්ක ඒ වෙලාවේ එතන මේ සංවාදයටම සහභාගී වෙමින් හිටපු අධ්‍යක්ශක මහත්මයා ඇහුවා මෙහෙ ගොඩක් කල් ඉඳන් ඉන්නවද කියල...
" ඔව්.." ජූලියන් කිව්වෙ ටිකක් දුකකින් වගේ..
ආගමික ප්‍රශ්න නිසා ලබපු අමිහිරි අත්දැකීමක් එක්ක ඒ මනුස්සය රට ඇත්හැරල ඇවිත්...අවුරුදු තුනකට හතරකට උඩදි වෙච්ච ඒ අත්දැකීම ගැන කතාකරන්න එයාට කැමැත්තක් තිබුණෙ නෑ..ජුලියන් දැන් ඉදන් ජීවත් වෙන්නෙ ශ්‍රීලංකාවේ...අපි වගේම ස්කූටරයක නැගල තමන්ගෙ ජොබ් එකට විසිටින් යන්න...එහෙම නැත්තන් සෙක්ෂන් බස් එකේ නැගල ගමන් යන එක එයාට අමුත්තක් නෙමෙයි....
.
ඒත් ඒ තමන්ගෙ මව් රට නෙමෙයි..
ආගම මිනිස්සුන්ව තමන්ගෙ කැමති දේවල් වලින් කොයි තරම්නම් ඈත් කරලද...සාමය, නිදහස, සතුට ලබ දෙනව කියන ඒ සංකල්පයම අපිව බෙදීමට, දුරස්ථභාවයට, පීඩාවට කොයිතරම්නම් පත් කරලද..?
.
ජූලියන් අපිට ආචාර කරල පිටවෙලා ගියා...මම ඩිරෙක්ටර් දිහා බැලුව...
" මිස්ට් මොහොමඩ්...ඩු යූ බිලීව් ඉන් රිලිජන්.."
පොඩි හිනාවක් එක්ක මට මෙහෙම උත්තරයක් හම්බවුණා...
" අයි ඩෝන්ට් බිලීව් තින්ග්ස් විච් අයි කාන්ට් සී..."
.
.
.
.
" ආගමක් නැත්තන් ඒ මිනිහා තිරිසනෙක් වෙනව " වරක් හාමුදුරු කෙනෙක් කියපු කතාවක් මට මතක් වුණා...
මම ආයේ මිස්ට මොහොමඩ් දිහා බැලුවා..
.
.
" සමහරවිට හාමුදුරුවන්ට වරදින්න ඇති..." මම මටම කියාගත්තා....
.
.
.
.
.
නෝටී...

ඔව් ජැක්සන් කිව්ව වගේ,....There's A Place In Your Heart....

වයසක සීයල දෙන්නෙක් හෝටලේ පැත්තට ඇවිදගෙන ඇවිත්...දෙහි මල්ලකුත් අරන්..පයින්ම දෙහි විකුණ විකුණ යන ගමන්...අපෙත් දෙහි අඩුවක් තිබුණ නිසාත් දෙහි අලුත් ගතියෙන් තිබුණ නිසාත් චෙෆ් තීරණය කරා කිලෝ දෙකක් අරගන්න...සීයල දෙන්න බිම වාඩි වුණා...පොලිතීන් බෑග් එකකට අතින් හිතේ මිම්මට දෙහි දානව..යම් ගාණකට දාලා අපිට දුන්න..
.
මෙන්න මහත්තයෝ කිරල බලන්න...ස්ටෝරු කාමරේ තියෙන ඉලෙක්ට්‍රොණික් තරාදියට දැම්ම...ආයේ හොදන්න දෙයක් නෑ,,,හරියටම කිලෝ දෙකයි..අඩුත් නෑ වැඩිත් නෑ...අපි ආයේ ආවා සීයා ලඟට...
" ඇයි මහත්තයෝ බර අඩුද..අඩුනම් කියන්න තව දාල දෙන්නම්.."
සීය කිව්වෙ ගාණකට නැතුව...ලොකු ගාණක් වුනෙත් නෑ...
මේ වගේම තමයි පොලේ ඉන්න හුඟක් ආච්චි අම්මල..අපේ අය ගිහින් පෙරැත්ත කරල කරල පුලුවන් තරම් අඩුවට තමයි ඒ මිනිස්සුන්ගෙන් එළවලුවක් පලතුරක් ගන්නෙ..අපි ෆුඩ් සිටියකට ගියහම එහෙම කරනන්නෑනේ...ඇයි..?
ලැජ්ජයි නේද...? අපේ ප්‍රතිරූපෙ ඒ මිනිස්සු ඉස්සරහ බිඳ වැටෙයි කියල...නැත්තන් අපි හිඟන්නො වගේ කියල හිතයි කියල...
හැබැයි දුප්පත් වෙලෙන්දගෙන් අපි පුලුවන් තරම් හූරන් කනව..පුලුවන් තරම් අඩු කරගන්නව..එහෙම කරන ගමන් අපෙන් හූරන් කන අපිට ඉහලින් ඉන්න පාලනයට දබරඟිල්ල දික් කරනව..අරුන් අපෙන් හූරන් කනව කියල...
ඉතිං අපිත් ඒකම කරනවනේ...අපි අපේම උන්ගෙන් හූරන් කනව, උනුත් උන්ගෙම උන්ගෙන් හූරන් කනව...වෙනස පරිමාණයෙ විතරයි.
.
එක තැනකින් මැදකින් මේක හදන්න අමාරුයි..හදනවනම් ඉහලම අත්තෙන් පටන් ගන්න ඕන...
.
අපි හැමෝටම වගේ තියෙන ඒ වගේම අනිත් අය ලඟ තියෙනවට අපි හැමෝම වගේ අකමති මේ වගේ ගතිගුණ හැසිරීම් ගෝනියක් විතර තියෙනව...ඒත් අපි දකින්නෑ, ඇයි..අපි අපිවම දන්නෑ..අපි අපිවම දැනගත්ත දාක මේ දේවල් ඉවත් කරල ලස්සන ලෝකයක් හදන්න පුලුවන් වෙයි...
.
ඔව් ජැක්සන් කිව්ව වගේ
There's A Place In
Your Heart
And I Know That It Is Love
And This Place Could
Be Much
Brighter Than Tomorrow
And If You Really Try
You'll Find There's No Need
To Cry
In This Place You'll Feel
There's No Hurt Or Sorrow

There Are Ways
To Get There
If You Care Enough
For The Living
Make A Little Space
Make A Better Place...

Heal The World
Make It A Better Place
For You And For Me
And The Entire Human Race
There Are People Dying
If You Care Enough
For The Living
Make A Better Place
For You And For Me

If You Want To Know Why
There's A Love That
Cannot Lie
Love Is Strong
It Only Cares For
Joyful Giving
If We Try
We Shall See
In This Bliss
We Cannot Feel
Fear Or Dread
We Stop Existing And
Start Living

Then It Feels That Always
Love's Enough For
Us Growing
So Make A Better World
Make A Better World...

Heal The World
Make It A Better Place
For You And For Me
And The Entire Human Race
There Are People Dying
If You Care Enough
For The Living
Make A Better Place
For You And For Me

And The Dream We Were
Conceived In
Will Reveal A Joyful Face
And The World We
Once Believed In
Will Shine Again In Grace
Then Why Do We Keep
Strangling Life
Wound This Earth
Crucify Its Soul
Though It's Plain To See
This World Is Heavenly
Be God's Glow

We Could Fly So High
Let Our Spirits Never Die
In My Heart
I Feel You Are All
My Brothers
Create A World With
No Fear
Together We'll Cry
Happy Tears
See The Nations Turn
Their Swords
Into Plowshares

We Could Really Get There
If You Cared Enough
For The Living
Make A Little Space
To Make A Better Place...

Heal The World
Make It A Better Place
For You And For Me
And The Entire Human Race
There Are People Dying
If You Care Enough
For The Living
Make A Better Place
For You And For Me

Heal The World
Make It A Better Place
For You And For Me
And The Entire Human Race
There Are People Dying
If You Care Enough
For The Living
Make A Better Place
For You And For Me

Heal The World
Make It A Better Place
For You And For Me
And The Entire Human Race
There Are People Dying
If You Care Enough
For The Living
Make A Better Place
For You And For Me

There Are People Dying
If You Care Enough
For The Living
Make A Better Place
For You And For Me

There Are People Dying
If You Care Enough
For The Living
Make A Better Place
For You And For Me
.
.
.
නෝටී..

Tuesday, December 6, 2016

මුල් ප්‍රතිකාරය.....

හැම ලෙඩකටම පළමු ප්‍රතිකාරයක් ඕනේ..ඔව්..අපි සරලව ෆස්ට් ඒඩ් කියන්නෙ ඒකනේ..ෆස්ට් ඒඩ් තුවාලයකට භග්නයකට විතරක් නෙමෙයි අපේ එදිනෙදා හැම ප්‍රශ්නයකදිම වැදගත්..කායික වෙන්න පුලුවන් මානසික වෙන්න පුලුවන් ඒත් ෆස්ට් එකේ වැදගත් කම එහෙමමයි...මේ කතාව මේ සේරම ෆස්ට් ඒඩ් ගැන නෙමෙයි...එදිනෙදා අපේ තුවාල භග්න වගේ දේවල් ගැන....
.
ලංකාවේ විතරක් නෙමෙයි ලෝකේ හැම රටකම වගේ අනතුරකදි හැසිරෙන්න අවශ්‍යය මූලික කරුණු ගැන විවිධ මිත්‍යා විස්වාස තියෙනව...මේ ලන්නගදි වුණ සිද්ධියක් උදාහරණයකට ගත්තොත් ටිකක් රෑ වෙලා ආපූ රුසියානු පවුලක් හිටියා.මහන්සියෙන් ආපු ගමන්ම එයාලා රෑ කෑමට වාඩි වුණේ බඩගිනි නිසා වෙන්න ඕනේ...කෑම එක්ක අතුරුපසට බනානා ෆිටර්ස් ඕඩර් කරල තිබුණා, කෑම ටිකක් දුර කන්න ගත්තම ඒ පවුලේ තාත්තා මීමැස් මොරය හැදිල වැටුනා...ඒ මහත්තයගෙ බිරිඳ මුලින්ම කරේ කට ඇතුලට හැන්දක් ඔබන එක...මම කිඅන එක ඒ මනුස්ස්සයට තේරුන්නෑ, මම නොනවත්වාම කිව්වේ හැන්ද ඔබන්නෙපා ඒක අනතුරු දායකයි කියල..ඒත් කාලයක් තිස්සෙ තිබුණ විස්වාසය මට වඩා ඒ වෙලාවෙ ඉස්සරහට ගිහින් තිබුණා...විනාඩි ගානකින් ගැස්ම නැවතිලා මහත්තය නැගිට්ට..ඒක තමයි සාමාන්‍යයෙන් සිද්ධ වෙන විදිහ..විනාඩි ගණනක් ඇතුලත ගැස්ම නොනවතිනවනම් වෛද්‍යවරයෙක් හමුවට ගෙන යන එක තමයි වෙන්න ඕනේ...මේක ලංකාව ඇතුලෙත් හුඟක් වෙලාවට වෙන දෙයක්..හැම දෙයක් ඇතුලෙම තියෙන දැනුම කාලයට සාපේක්ෂව අලුත් වෙනව..අපිත් ඒකත් එක්ක ඉස්සරහට යන්න ඕන...
.
.
මට මේ සිද්ධිය මතක් වුණේ අද අහම්ඹෙන් අවගේ ශ්‍රීලංකා රතුකුරුස සමාජය මෙහෙයවන ප්‍රථමාධාර වැඩමුළුවකට සහභාගී වීම නිසා...දේශකයා මගේ අතිජාත මිත්‍රයෙක්...තරිඳු චතුරංග...ගාල්ල දිස්ත්‍රික් ප්‍රථමාධාර සම්බන්ධීකාරකවරයා වගේම ප්‍රථමාධාර උපදේශකවරයෙක්...ලමයි ටික වට කරගෙන ඒ ලබා දෙන දැනුම ජීවිත කාලයටම වැදගත් කියල මට හිතුනෙ හුඟක් වෙලාවට අත්දකින කලින් කිව්ව වගේ සිද්ධි නිසා...ඒ දැනුම නිසාම අපේම සමීපතමයන්ගෙ ජීවිත බේරගන්න කොයිතරම් අවස්ථාවල උදව් වෙයිද කියන එක විස්තර කරන්න බැරි තරමේ වාසියක්....
පොඩි තුවාලයකට කොපි කුඩු දැමීමේ ඉදලා සර්ප දෂ්ඨනයකට තිරිංග දැමීම වගේ දේවල් දක්වාම අපේ සමාජයේත් තියෙනව අනතුරකට පසු එළඹෙන මිත්‍යා ක්‍රමවේද රාශියක්...සමහර වෙලාවට අපි මිනිසෙක් බේරාගැනීමේ චේතනාවෙන් කරන නමුත් ඒ දෙයින්ම අදාල පුද්ගලයාට මරණය පවා ලඟා කල හැකි අන්දමේම...
.
.
ඉතින් හැකිතාක් මේ වගේ සංසිද්ධි ගැන දැනුවත් වෙමු..දැනුම හැම අංශයකින්ම හැකි තරම් ලැබා ගැනීමයි වැදගත්...හැම විටම අප අවටින් 60%ක්වත් මේ පිළිබඳව දැනුවත් වී තිබීම වැදගත්...සමහර විට වෛද්‍යවරු පවා මේ දේවල් නොදන්න අවස්ථා අනන්තවත් තියෙනව...
වාසනාවට මට ඉන්නව එකෙක් ඕනේ වෙලාවක ඒ ගැන දැනුවත් වෙන්න පුලුවන්...ඒක විශාල සමාජ සේවයක් වගේම ඔවුන් සමාජ සම්පතක්...
.
.
.
.
.
නෝටී

Sunday, December 4, 2016

ෆකින් 100....

බ්ලොග් එකට මාසයක් නෑ...පිටු 14ක් විතර ලිව්වා...ඔව් වෙන මොකකටවත් නෙමෙයි, අත්දැකීම් බෙදාගන්න ලොකු උණක් තියෙනවනේ..ඒකයි...ඒ හැම පිටුවකටම වීව්ස් එනවනේ..අඩුම එකක් දෙකක් හරි..බ්ලොග් එකේ පැත්තක බොත්තම් කීපයක් තියෙනව..ඒවයෙන් පුලුවන් බ්ලොග් එක ගැන විශ්ලේෂනය කරන්න..වැඩියෙන්ම වීව්ස් තියෙන්නෙ කොයි ඒවටද, දවස ගානේ තියෙන වීව්ස් කොහොමද වගේ දේවල්...නිකමට වගේ මමත් ඕව බැලුව...ඔව් පිටු දෙකකට තියෙනවනේ 100 පන්නල වීව්ස්..අනිත් හැම එකටම වගේ ඒකෙන් බාගයයි වැඩිම වුණොත්...
.
ලොකු වෙනසක් නෑ..හැම එකකම තියෙන්නෙ අත්දැකීම්නේ..ඇයි එහෙම වෙන්නෙ..අඩුම එකයි වැඩිම ඒවයි අඟලෙන් අඟලට කම්පෙයා කරා..වැඩි දුර යන්න ඕනේ නෑ..මාතෘකාවෙන්ම පෙනුනා වෙනස.. අඩුම එකේ මාතෘකාව "ඉගෙනීම" කියල පටන් ගනිද්දි වැඩිම දෙකෙන් එකක් "නිරුවත" අනික "ෆකින්" කියලත් ස්ටාර්ට් කරල තිබුණෙ..
.
ඔව් ඕනෙම දෙයක් ඇතුලාන්තය තීරණය කරන්නෙ මාතෘකාවනේ..වැඩියෙන් මාකට් වෙන්නෙ එතකොට කුනුහරුප සහ නිරුවතද..?
.
එහෙම වෙන්න ඕනේ..හරය මොක වුණත් කවරෙට හිත යනවනම් ඕන මගුලක් මේ සමාජෙ මාකට් කරතෑකී...පිට ඔපේට රැවටෙන එක අපේ ජානගත පුරුද්දක් වෙලා..කලාතුරකින් තමයි ඇතුලාන්තෙට අපි ආදරේ කරන්නෙ..ඒ ගැන හොයල බලන්නෙ..ඔව් අපේ දෘෂ්ටිය හරි පටුයි..සිද්ධියක් නියම විශාලත්වයෙන් දකිනවට වඩා අපි හුඟක් වෙලාවට හරිම කැමතියි පොඩි පොඩි කොටස් දකින්න...සංකීර්ණ ජීවිතවල පුහු සරලත්වය ඕකයි...සරල කරගන්න ඕන ජීවිත සංකීර්ණ කරගෙන සංකීර්න කරගන්න ඕන දැක්ම අපි පුලුවන් තරම් සරල කරගන්නව....
.
ඔව් මේ පිටුවටත් ඒ වගේම මාතෘකාවක් තමයි හරියන්නේ...
.
.
දවසෙන් දෙකෙන් මේකත් වීව්ස් රෙකෝඩ් එකක් තියාවී...ඒත් ඒක සතුටට නෙමෙයි අපි ගැනම දුක හිතෙන කාරණයක් වේවී...
.
.
.
.
.
නෝටී

Saturday, December 3, 2016

වෙයාස් මයි ෆකින් ටවල්.........

"අයුබෝවන් ගෙස්ට් රිලේෂන් හව් මේ අයි ඇසිස්ට් යූ"
පිළිගැනීමේ අංශයේ දුරකතනයට පිළිතුරු දෙන්නෙ එහෙම...ඒ කටහඬ මගේ..
" යා දිස් ඊස් රූම් වන් ෆෝ ටූ, වී ඩෝන්ට් හෑව් දැට් බිග් ටවල්ස් ඉන් හියර්..."
පිරිමි කටහඬක්...ශ්‍රී ලංකාවේ අමුත්තෙක්....
" සොරි ෆොර් ද ඉන්කන්වීනියන්ස් සර්, වීල් සෙන්ඩ් ඒසැප්.."
ඔව් හරි නම් කාමරය විකුණන්න කලින්ම ඒ දේවල් කාමරයේ තියෙන්න ඕනේ...ඇයි නැත්තෙ එහෙනම්...ඊලඟට ෆෝන් කෝල් එක මගෙන් සුපවයිසර්ට...
" විජිතයෝ,142 දැන් කතා කරා.. කෝ බං ටවල්.."
" ලොන්ඩ්‍රි මැෂින් එකක් බ්‍රේක් ඩවුන් බන්..." "03 පහු වෙයි ටවල් රෙඩි වෙද්දි.."
මදැයි...ආයෙත් කෝල් එකක් ඒ කාමරෙන්ම....ඒ පාරනම් ටිකක් සැරයි කතාව..ආයෙත් ගත්ත කෝල් එකක් සුප්පට...
" විජිත,අරයිවල් රූම් එකකට දාපු එකක්වත් අරන් දාපන් බං ඉක්මනට.."
.
විනාඩියයි ගියෙ...ආයෙත් රින්ග්ස් යනව.. " වෙයාස් මයි ෆකින් ටවල් මෙන්..."
" ඉට්ස් ඔන් ද වේ සර්." දඩාස් ගාලා සද්දයක් ඇහුනා..මම හිතන්නෙ මිනිහා ෆෝන් එක පොලවේ ගැහුවා...
පෞද්ගලික ජීවිතේදී එහෙම වුණානම් මරාගෙන මැරෙන්න හිතෙන තත්ත්වයක්...ඒත් මේක රස්සාව..ලෝකේ මිනිහෙක්ට කරන්න තියෙන අමාරුම රස්සාවල් වලින් එකක් තමයි මේක...ඒ මිනිස්සු එක්ක ගණුදෙන කරන එක...ඒකත් සේවය ලබාගන්නා සෑම විටම හරියි කියන ගෝල්ඩන් රූල් එකකුත් එක්ක...ලොකු විනයක් නැතුව, ඉවසීමක් නැතුව කරන්න බැරි වැඩක්...ඉස්සරනම් හොටෙල් එකක වැඩ කිව්වම මටත් හිතුනෙ සමාජෙන් දීපු ආකල්පෙමයි..අපෝ බාල රස්සවක්නේ...අන්තිමේදී මමම එතනට ආවම පෙනුන, නෑ රජයේ සේවකයෙක්ට වඩා වැදගත් අපහසු කාර්‍යයභාරයක් මේ මිනිස්සු කරනවනේ කියල...රෑ දවල් නොබලන ශිෆ්ට් එක ගැන තැකීමක් නොකරන, සේවය ලබාගන්නාට උපරීම සැලකීමක් දෙන, ජොබ් එකට අදාල රාජකාරිය පමණක් කරනව කියන මුග්ධ අහංකාරකම කරපින්නා නොගත්තු මිනිස්සු එක්ක වැඩ කරන්න ලැබීම ඇත්තටම සතුටක් වුණා...
ඇත්තෙන්ම මට විනය පුරුදු කරේ පාසල පන්සල නෙමෙයි රස්සාව සහ හෝටල් පාසල...
.
එක එක මිනිස්සු, එක එක අවශ්‍යතාවයන්..ඒ හැමදේටම ඔරොත්තු දෙන වගේම කලමණාකරණය කරගන්න පුලුවන් මිනිස්සුන්ගෙන් හැදිච්ච ස්ටාෆ් එකක්...ඒක හරිම සුන්දර පරිසරයක්...ඒකාකාරී නෑ..පොඩ්ඩක්වත් නෑ..හැමදාම අලුත් අත්දැකීමක්,අලුත් සිද්ධියක්....අදත් ඒ වගේ...
.
කාලයක් බදු දීල තිබිල බාරගත්තු හෝටලයක පිළිගැනීමේ අංශ කලමණාකරු වෙච්ච මට තියෙන වගකීමක් තමයි පහුගිය කාලයේම අමුත්තන් අන්තර්ජාලයට එක් කරල තියෙන අඩු ලකුණු සහිත ඇදහස් වෙනුවට අලුතින් වැඩි ලකුණු එක් කර ගැනීම...පලවෙනි මාසෙ අගදි 6.6 ඉදල 6.7 වෙනකන් උස්සගත්ත...ඊයේ හවස වෙද්දි ඒක 6.8 වෙනකන් ආවා...ඔව් ඒක ලොකු ජයග්‍රහණයක්...ඒත් අද උදේ ඒක ආයේ 6.7 වෙලා...හිත පොඩ්ඩක් ගැස්සුනා..ලකුණු 2.5ක අදහස් දැක්වීමක්..කොහෙත්ම සාධාරණ නොවෙන විදිහේ දැක්වීමක්..ඒත් එපා කියන්නද...අයින් කරන්නද...බැහැ..අලුතින් ආයෙ මහන්සි වෙනව මිසක් ඒ වෙනුවෙන් වෙන ක්‍රියාමාර්ගයක් නෑ...
.
හුස්මක් ගත්ත...ඒක එහම වුණාවේ..ඉදිරිය ගැන බලමු...
.
මේක සංකීර්ණ රස්සාවක්, රැයක් දවාලක් නැති, කාලයක් වෙලාවක් සතියෙ දවස් ගැන පවා හැඟීමක් නැති අමුතුම රස්සාවක්..ඒත් මම ඒකට ආදරෙයි..එක දෙයක් ස්තීරයි..හුඟක් රස්සාවල්වල තියෙන බෝරිං ගතිය මට නැහ...
හැමදාම අලුත් දෙයක්..ඔව් මම ආස කරන ක්‍රමය ඒක...
.
.
.
.
නෝටී