ඒ කාලේ ඉඳලම මට ඉරටු එක්ක පුදුම සම්බන්ධයක් තිබුණේ... මගේ ගල් කැට ආමි එකේ තුවක්කු වුණේ සුද්ද කරපු වේලිච්ච ඉරටු කෑලී...මමම හදාගත්තු ගිණි පෙට්ටි කැබ් වල නැගලා එන ආමි පාට තිරුවාන සෝල්ජර්ස්ලා දුඹුරු පාට ත්‍රස්ථවාදියෝ එක්ක වෙඩි තියාගත්ත හැටි මාර පුදුමයි...
සමහර වෙලාවට ෆිලමන්ට් බල්බ් කවර වලින් හැදුන රවුම් බිල්ඩින් ගිණි අරගෙන පොලවට සමතලා වෙලා ගියා...
ඔව්ව තමයි මගේ ආතල් එක ඒ කාලේ...
.
සමහර වෙලාවට මම පොලට ඉරටු ගහනව දැකපු සීයා හරි ආච්චි හරි ඇවිත් මට දෙන එකම අවවාදේ
" ඔය කෝටු පොලවට ගහන්න එපා..ප්‍රයොහ්ජනයක් නැතුව.."
කියන එක...
මට මේක මාර ප්‍රෙහේලිකාවක්.. ඇයි පොලවට ඉටරු ගැහුවම මොකද වෙන්නේ..
" ඇයි එපා කියන්නේ "
පොඩි උන්ට ස්වභාවයෙන්ම එන කුතුහලය එක්ක මම ඇහුවා....
.
" පොලවට ඉරටු ගැහුවම පොලවට රිදෙනව.."
ඒ තමයි මට හම්බ වුණ උතුතරය...
කොයිතරම් ආගමික සංස්කෘතික කඹ වලින් ගැට ගහල තිබුණත් පණක් නැති පස් ගොඩක් වෙච්ච පොලවට රිදෙනව කියන එක මම විස්වාස කරේම නෑ...
.
ඔව් එහෙම වෙන්න බෑනේ...පොලව අජීවී දෙයක්... ඉතිං රිදෙන්නෙ කොහොමද...
.
" එතකොට ඔය වලවල් කපද්දි, ලොකු ලොකු බිල්ඩින් හදද්දි රිදෙන්නැද්ද.."
මම ආපහු ගේම ඉල්ලන්නේ ඒක උප්පතියෙන්ම ආපු ගතියක් නිසා වෙන්න ඇති...
.
" රිදෙනව..ඒත් ඒව නොකර බෑනේ... අවශ්‍යම දේකට විතරක් කරන්න කිව්වේ ඒකයි.."
.
ඒ දවස්වල මට ඒක පිලිගන්න පුලුවන් කමක් තිබුණෙම නැතත් වැඩිහිටියන්ට තිබුණ බයටම මම කාටවත් පේන්න පොලවට ඉරටු ගැහුවෙ නෑ...
.
*************************************************
ඒ කාලේ ගෙවිල ගිහින් මම තරුණයෙක් වැඩිහිටියෙක් විදිහට සමාජ ගත වෙද්දි තමයි කණ වැටෙන්නෙ විල්පත්තුව කපනව කියල... මේ පොලව විනාස කරල උඹලට මට මොනවද හම්බ වෙන්නේ..
.
පොළවට ආදරේ කරපල්ල, එතකොට පොලවත් ආදරේ කරයි...
.
ඒ වචන එක්ක මට මතක් වුණේ ඉරටුව...පොළවට රිදෙනව... ඇත්ත... පොළවට රිදෙනව... ඒ කාලේ තේරුම් ගන්න බැරිවුණ ඒ කතාව අද ඕනෙවටත් වඩා හොදට තේරෙනව...
අත්‍යාවශ්‍ය නොවෙන දේකට පොළවට රිද්දන්න එපා බං... මෙච්චරයි උඹට මට අපි හැමෝටම එකා වගේ ප්‍රවුඩ් ටු බී වෙන්න තියෙන්නේ...
ඒක ආරක්ෂා කරගන්නයි ඕනේ.. ගස් නොකප ඉන්නම විදිහක් නෑ... කපමු... ඒ වගේම කපන තරමටම වවමු...
කෑලෑවක හෙවන, සිහිල අබාන්ස් එකෙන් සිංගර් එකෙන් දවසට 150ක් ගෙවල ගෙදර ගෙනියන්න බෑ බං....
.
ඒකට කැලෑවක්ම ඕනේ... කැලෑවක්ම ඕනේ...
.
.
.
.
නෝටී
No comments:
Post a Comment