අහාර ගන්න විධි එකිනෙකාගෙන් එකිනෙකාට සෑහෙන්න වෙනස් වෙනවා.... කෙනෙක් හැඳි ගෑරුප්පු භාවිතා කරද්දි තව කෙනෙක් දකුණත පාවිච්චි කරන්න පුලුවන්, තව කෙනෙක් වමත, තවත් කෙනෙක් ඇඟිලි පුරුක් දෙකක් උඩට පාවිච්චි කරද්දි, තවත් කෙනෙක් අල්ල දක්වාම පාවිච්චි කරන්න පුලුවන්...
.
මේකෙදි අපි එකිනෙකාට සාපෙක්ෂව මේ රටාවල් පිලිකුල් කරන්නත් පුලුවන්... පිළිකුල හිතට එන්නේ අපිට නුපුරුදු දෙයක් ගැන නිසා සහ අපේ ආකල්ප නිසා මිසක ඒ රටාවන් ඇත්තටම සියල්ලටම පිළිකුල් නිසා නෙමෙයි...
.
ඒ වගේම මේ රටාවල් නිසා කෙනෙක් උස් පහත් විදිහට බෙදන්න හේතුවකුත් නෙමෙයි... කෙනෙක්ගේ අධ්‍යාපන හෝ බුද්ධි මට්ටම මනින්න හේතුවකුත් නෙමෙයි... ඒත් අවාසනාවට ඒක එහෙම සිද්ධ වෙන තැනුත් නැතුවම නෙමෙයි...
.
අපි එකිනේකාගේ ආහාර රටාවල වෙනස අවබෝධ කරගන්න පුලුවන් තරම් බුද්ධිමත් නම් මේක ලොකු ගැටලුවක් නෙමෙයි... හැඳි ගෑරුප්පු පාවිච්චි කිරීම හුරු වුණ කෙනෙක්ට අතේ කෑම තවරගෙන කෑම අවුලක් වෙන්නේ තමන් නොදන්නා ආතල් එකක් නිසා මිසක් නිරපේක්ෂ අවුලක් නිසා නෙමෙයි... අතින් කෑම ගන්න කෙනෙක්ට තදින් මුලු කෑම එකම අනාගන්න කෙනෙක් දැක්කම අප්‍රිය ගතියක් ඇතිවෙන්නෙත් ඒ තර්කයෙන්මයි....
.
ආහාර ගන්න සාතිශය බහුතරයක් ඒක ගන්නේ යම් විඳීමක් බලාපොරොත්තුවෙන්....ආතල් එකක් බලාපොරොත්තුවෙන්... ආහාර ගැනීම නිකම්ම බඩගින්නට යමක් බඩට දාගැනීමක්ම නෙමෙයි... ඒකෙදි සමහරු ඇහැ පිනවන්නත් කැමැත්තක් දක්වනවා... ඒ නිසා තමයි එක එක හෝටල් වලදි කෑම පිළිගන්වන්නට පෙර ඒක සරසන්නේ... ගෙදරකදි වුණත් අපි ඒ දේ කරනව ඇති...
.
ඒ නිසා පොෂ් ( මේක මේ සඳහා සුදුසුම වචනේ නොවුණත් මුල්බැසගත්තු ව්‍යවහාරය නිසා යොදනවා ) හෝ වේවා ගමේ හෝ වේවා හැම කෙනාම ආහාරය යම් විඳීමකුත් බලාපොරොත්තුවෙන් තමයි ගන්නේ... කෑම බඩ වගේම ඇසත් පිනවන තරමට ඒකේ රසය වැඩිවෙනවා, ආතල් එක වැඩිවෙනව...
එකිනෙකාගෙ ආතල් වෙනස් නිසාම හෝටලයකින් එලියට එන සැරසිලි සහිත මිල අධික කෑම වේලක් හා සමානවම මැටිකෝප්පයක එකට අනන ලද කෑම වේලකිනුත් දෙන්නෙක් එක හා සමානවම ආතල් එකක් ගන්නව වෙන්න පුලුවන්... ඒ නිසා වැදගත් කන ක්‍රමය හෝ කෑම නෙමෙයි... ඒකෙන් තමන්ට කොච්චර ආතල් එකක් ලැබෙනවද කියන එක විතරයි...
.
ඔය අතරේ අපි අමතක නොකලයුතුයි විඳීමක් නැති හුදෙක් තමන්ට දැනෙන බඩගින්න නිවාගැනීම සඳහාම බඩට යමක් කෙසේ හෝ දමා ගන්න අතලොස්සකුත් ඉන්නවා... ඔවුන් ඒ ක්‍රියාවෙන් පවා තමන්ගේ බඩගින්න නිවාගැනීමේ සතුටක් භුක්ති විඳින්නන්... ඒ නිසා ආහරය සමස්තයක් ලෙස ශාරීරික වගේම මානසික විඳීමකුත් තෑගි කරන යමක්...
පීසා ද රොටිද වටින්නේ කියන එක නෙමෙයි වැදගත්... ඒක අනුභව කරන්නා කවුද කියන එකයි.... මෙන්න මේ සරල යථාර්තය බිඳ හෙලපු වෙළඳ උපක්‍රම වලට යට වීම නිසා තමයි අපි අතරත් සීතල යුද්ධයක් ඇතිවෙන්නේ පොෂ් සහ ගොඩේ කෑම විදිහට... යතාර්තයේදී එහෙම බෙඳීමක් නැති තරම්... සියල්ල කෑම මිසක්, විඳීමක් මිසක් ඊට එහා යමක් නෑ...
.
එතනින් එහා තියෙන්නේ ආහර වල තත්ත්වය සහ ආහාරයට සුදුසු බව කියන කාරණා විතරයි...
.
.
.
නෝටී
No comments:
Post a Comment