ෆකින් 100....

බ්ලොග් එකට මාසයක් නෑ...පිටු 14ක් විතර ලිව්වා...ඔව් වෙන මොකකටවත් නෙමෙයි, අත්දැකීම් බෙදාගන්න ලොකු උණක් තියෙනවනේ..ඒකයි...ඒ හැම පිටුවකටම වීව්ස් එනවනේ..අඩුම එකක් දෙකක් හරි..බ්ලොග් එකේ පැත්තක බොත්තම් කීපයක් තියෙනව..ඒවයෙන් පුලුවන් බ්ලොග් එක ගැන විශ්ලේෂනය කරන්න..වැඩියෙන්ම වීව්ස් තියෙන්නෙ කොයි ඒවටද, දවස ගානේ තියෙන වීව්ස් කොහොමද වගේ දේවල්...නිකමට වගේ මමත් ඕව බැලුව...ඔව් පිටු දෙකකට තියෙනවනේ 100 පන්නල වීව්ස්..අනිත් හැම එකටම වගේ ඒකෙන් බාගයයි වැඩිම වුණොත්...
.
ලොකු වෙනසක් නෑ..හැම එකකම තියෙන්නෙ අත්දැකීම්නේ..ඇයි එහෙම වෙන්නෙ..අඩුම එකයි වැඩිම ඒවයි අඟලෙන් අඟලට කම්පෙයා කරා..වැඩි දුර යන්න ඕනේ නෑ..මාතෘකාවෙන්ම පෙනුනා වෙනස.. අඩුම එකේ මාතෘකාව "ඉගෙනීම" කියල පටන් ගනිද්දි වැඩිම දෙකෙන් එකක් "නිරුවත" අනික "ෆකින්" කියලත් ස්ටාර්ට් කරල තිබුණෙ..
.
ඔව් ඕනෙම දෙයක් ඇතුලාන්තය තීරණය කරන්නෙ මාතෘකාවනේ..වැඩියෙන් මාකට් වෙන්නෙ එතකොට කුනුහරුප සහ නිරුවතද..?
.
එහෙම වෙන්න ඕනේ..හරය මොක වුණත් කවරෙට හිත යනවනම් ඕන මගුලක් මේ සමාජෙ මාකට් කරතෑකී...පිට ඔපේට රැවටෙන එක අපේ ජානගත පුරුද්දක් වෙලා..කලාතුරකින් තමයි ඇතුලාන්තෙට අපි ආදරේ කරන්නෙ..ඒ ගැන හොයල බලන්නෙ..ඔව් අපේ දෘෂ්ටිය හරි පටුයි..සිද්ධියක් නියම විශාලත්වයෙන් දකිනවට වඩා අපි හුඟක් වෙලාවට හරිම කැමතියි පොඩි පොඩි කොටස් දකින්න...සංකීර්ණ ජීවිතවල පුහු සරලත්වය ඕකයි...සරල කරගන්න ඕන ජීවිත සංකීර්ණ කරගෙන සංකීර්න කරගන්න ඕන දැක්ම අපි පුලුවන් තරම් සරල කරගන්නව....
.
ඔව් මේ පිටුවටත් ඒ වගේම මාතෘකාවක් තමයි හරියන්නේ...
.
.
දවසෙන් දෙකෙන් මේකත් වීව්ස් රෙකෝඩ් එකක් තියාවී...ඒත් ඒක සතුටට නෙමෙයි අපි ගැනම දුක හිතෙන කාරණයක් වේවී...
.
.
.
.
.
නෝටී

වෙයාස් මයි ෆකින් ටවල්.........

"අයුබෝවන් ගෙස්ට් රිලේෂන් හව් මේ අයි ඇසිස්ට් යූ"
පිළිගැනීමේ අංශයේ දුරකතනයට පිළිතුරු දෙන්නෙ එහෙම...ඒ කටහඬ මගේ..
" යා දිස් ඊස් රූම් වන් ෆෝ ටූ, වී ඩෝන්ට් හෑව් දැට් බිග් ටවල්ස් ඉන් හියර්..."
පිරිමි කටහඬක්...ශ්‍රී ලංකාවේ අමුත්තෙක්....
" සොරි ෆොර් ද ඉන්කන්වීනියන්ස් සර්, වීල් සෙන්ඩ් ඒසැප්.."
ඔව් හරි නම් කාමරය විකුණන්න කලින්ම ඒ දේවල් කාමරයේ තියෙන්න ඕනේ...ඇයි නැත්තෙ එහෙනම්...ඊලඟට ෆෝන් කෝල් එක මගෙන් සුපවයිසර්ට...
" විජිතයෝ,142 දැන් කතා කරා.. කෝ බං ටවල්.."
" ලොන්ඩ්‍රි මැෂින් එකක් බ්‍රේක් ඩවුන් බන්..." "03 පහු වෙයි ටවල් රෙඩි වෙද්දි.."
මදැයි...ආයෙත් කෝල් එකක් ඒ කාමරෙන්ම....ඒ පාරනම් ටිකක් සැරයි කතාව..ආයෙත් ගත්ත කෝල් එකක් සුප්පට...
" විජිත,අරයිවල් රූම් එකකට දාපු එකක්වත් අරන් දාපන් බං ඉක්මනට.."
.
විනාඩියයි ගියෙ...ආයෙත් රින්ග්ස් යනව.. " වෙයාස් මයි ෆකින් ටවල් මෙන්..."
" ඉට්ස් ඔන් ද වේ සර්." දඩාස් ගාලා සද්දයක් ඇහුනා..මම හිතන්නෙ මිනිහා ෆෝන් එක පොලවේ ගැහුවා...
පෞද්ගලික ජීවිතේදී එහෙම වුණානම් මරාගෙන මැරෙන්න හිතෙන තත්ත්වයක්...ඒත් මේක රස්සාව..ලෝකේ මිනිහෙක්ට කරන්න තියෙන අමාරුම රස්සාවල් වලින් එකක් තමයි මේක...ඒ මිනිස්සු එක්ක ගණුදෙන කරන එක...ඒකත් සේවය ලබාගන්නා සෑම විටම හරියි කියන ගෝල්ඩන් රූල් එකකුත් එක්ක...ලොකු විනයක් නැතුව, ඉවසීමක් නැතුව කරන්න බැරි වැඩක්...ඉස්සරනම් හොටෙල් එකක වැඩ කිව්වම මටත් හිතුනෙ සමාජෙන් දීපු ආකල්පෙමයි..අපෝ බාල රස්සවක්නේ...අන්තිමේදී මමම එතනට ආවම පෙනුන, නෑ රජයේ සේවකයෙක්ට වඩා වැදගත් අපහසු කාර්‍යයභාරයක් මේ මිනිස්සු කරනවනේ කියල...රෑ දවල් නොබලන ශිෆ්ට් එක ගැන තැකීමක් නොකරන, සේවය ලබාගන්නාට උපරීම සැලකීමක් දෙන, ජොබ් එකට අදාල රාජකාරිය පමණක් කරනව කියන මුග්ධ අහංකාරකම කරපින්නා නොගත්තු මිනිස්සු එක්ක වැඩ කරන්න ලැබීම ඇත්තටම සතුටක් වුණා...
ඇත්තෙන්ම මට විනය පුරුදු කරේ පාසල පන්සල නෙමෙයි රස්සාව සහ හෝටල් පාසල...
.
එක එක මිනිස්සු, එක එක අවශ්‍යතාවයන්..ඒ හැමදේටම ඔරොත්තු දෙන වගේම කලමණාකරණය කරගන්න පුලුවන් මිනිස්සුන්ගෙන් හැදිච්ච ස්ටාෆ් එකක්...ඒක හරිම සුන්දර පරිසරයක්...ඒකාකාරී නෑ..පොඩ්ඩක්වත් නෑ..හැමදාම අලුත් අත්දැකීමක්,අලුත් සිද්ධියක්....අදත් ඒ වගේ...
.
කාලයක් බදු දීල තිබිල බාරගත්තු හෝටලයක පිළිගැනීමේ අංශ කලමණාකරු වෙච්ච මට තියෙන වගකීමක් තමයි පහුගිය කාලයේම අමුත්තන් අන්තර්ජාලයට එක් කරල තියෙන අඩු ලකුණු සහිත ඇදහස් වෙනුවට අලුතින් වැඩි ලකුණු එක් කර ගැනීම...පලවෙනි මාසෙ අගදි 6.6 ඉදල 6.7 වෙනකන් උස්සගත්ත...ඊයේ හවස වෙද්දි ඒක 6.8 වෙනකන් ආවා...ඔව් ඒක ලොකු ජයග්‍රහණයක්...ඒත් අද උදේ ඒක ආයේ 6.7 වෙලා...හිත පොඩ්ඩක් ගැස්සුනා..ලකුණු 2.5ක අදහස් දැක්වීමක්..කොහෙත්ම සාධාරණ නොවෙන විදිහේ දැක්වීමක්..ඒත් එපා කියන්නද...අයින් කරන්නද...බැහැ..අලුතින් ආයෙ මහන්සි වෙනව මිසක් ඒ වෙනුවෙන් වෙන ක්‍රියාමාර්ගයක් නෑ...
.
හුස්මක් ගත්ත...ඒක එහම වුණාවේ..ඉදිරිය ගැන බලමු...
.
මේක සංකීර්ණ රස්සාවක්, රැයක් දවාලක් නැති, කාලයක් වෙලාවක් සතියෙ දවස් ගැන පවා හැඟීමක් නැති අමුතුම රස්සාවක්..ඒත් මම ඒකට ආදරෙයි..එක දෙයක් ස්තීරයි..හුඟක් රස්සාවල්වල තියෙන බෝරිං ගතිය මට නැහ...
හැමදාම අලුත් දෙයක්..ඔව් මම ආස කරන ක්‍රමය ඒක...
.
.
.
.
නෝටී