ඇත්තටම එහෙමද...? කලාවට බැරියර් නැද්ද..? ඒක ඕල්මයිට් වගේ සීන් එකක්ද..? එතකොට කලාවට ඉහලින් නිල් අහස පමණක්ද..? ඔව්.. තමන්ට එහෙම හිතාගන්න පුලුවන්... ඒකේ කිසිම වැරැද්දක් නෑ... හැබැයි ඒක බුද්ධිමත් මිනිහෙකුගේ හැඟීම් නම් වෙන්න බෑ....
කලා කෘතියක් කියන්නෙම සමාජයට යමක් දායාද කරන්නක්නේ...නිකන්ම අදින බලි කුරුට්ටකට, අකුරුවලට, තීන්ත පාරකට එහෙම කලා කෘතියක් වෙන්න පුලුවන්ද කියන ප්‍රශ්නය තියෙනවනෙ...ඒ සියල්ල පැත්තකට දාමු,
එතනින් එහාට කලාකරුවෙක්ට තමන් කැමති විදිහක නිර්මාණ කරන්න ඉඩ තියෙනවද..? එහෙම තිබිය යුතුද..?
ශ්‍රී ලංකාව තුල ඔය දෙකටම පිළිතුර නැහැ කියන එකයි...මානව සංවර්ධනය අතින් ඉහල අගයක නැති අපි වගේ සමාජයක විවේචන, අදහස් දැක්වීම් වලට යම් සීමාවක් තියාගන්නම ඕනේ... එහෙම නොවෙන්න ඒක විශාල විනාසයකට අත පෙවීමක් වෙන්න පුලුවන්...
කියන්න පුලුවන් වුණ පලියට කියවන කෙනාට අපි ග්‍රාමීය ව්‍යවහාරයේදී වාචාලයා කියනව වගේම සමාජයීය අවශ්‍යතා හෝ ප්‍රවනතා හඳුනා නොගෙන අන්තනෝමතිකව කලාව භාවිතා කරන කලා කරුවන්ටත් එවැනි වචනයක් භාවිතා කිරීමේ අවුලකුත් නෑඒ මම හිතන්නේ....
මේ රටට අවශ්‍ය සමාජ ප්‍රගමනයට හා සංහිඳියාවට එහෙමත් නැත්තන් මානව සංවර්ධනයට දායක විය හැකි කලා කෘතීන්, ඒවත් අදාල සමාජයේ පහලම ස්ථරයේ සිටම හෝ කාවැද්දවිය හැකි ඒවා වෙන්න ඕනේ... වඩාත් සංවර්ධිත මානව පැතිකඩයන්ට වඩා ප්‍රගමනයට දායක වන කලා කෘතීන් අවශ්‍ය වන්නෙ ව කියන පහලම ස්ථරයන්ට... අන්න ඒ මානව සම්පත ඉහල තලයකට ආවට පස්සෙ අපිට පුලුවන් කලාවේ නිදහස වඩාත් පුලුල් කරන්න... සියල්ල අතිශය බුද්ධිමත් වන තුරාවට අසීමිත නිදහසක් කියන්නෙම සංකල්පයක් විතරයි....
ඉතිං කිසියම්ම හෝ පුද්ගලයෙක් වර්තමාන සමාජ තත්ත්වය යටතේ මට අසීමිත නිදහසක් තිබිය යුතුය කියල කියනවනම්,
එක්කෝ
අදාල පුද්ගලයා බුද්ධිමත් නෑ,
නැත්තන් ඔහු සතුව එලි දැක්වීමට හානිකර යමක් පවතිනවා...
.
.
.
.
නෝටී....
