කිසිම විදිහකින් ඒක විහිලුවක් වෙන්නෑ...කිසිම විදිහකින්...

ඒ ඒලෙවල් කාලේ..බයෝ ක්ලාස් එකට අලුතින් ආපු කොල්ලො ටිකක් හිටියා...දැන් ඉතිං ආපු උන්ව පිළිගන්නත් එපැයි...හැබැයි වෙලාවට වගේ අපේ උන්ට අර උගත් යැයි සම්මත ෆට්ට විස්ස විජජාල උප සඟිස්කුරුතිය ඇඟට ඇවිත් තිබ්බෙ නෑ..ඉතිං උන්ගෙනුයි අපෙනුයි දෙගොල්ලොන්ගෙන්ම දාලා පොඩි පාටියක් දැම්ම..
දාල අපි අවුරුදු දෙකකට ආසන්න කාලයක් එක පංතියෙ හිටියා..එකටම පිස්සුත් කෙලියා...උන්ව ඩෙස් උඩ නග්ගල කුණුහරුප නොකියෙව්ව කියල උන්ට අපිවත් අපිට උන්වවත් දෙගොල්ලොන්ටම ස්කෝලෙවත් අමතක වෙලා නෑ...
.
කාර්‍යබහුලත්වය, ජීවන රටාව එක්ක වෙන මඟ හැරීම් නොවෙන්න ඒ එකෙක්වත් සෙට් එකෙන් පිට වෙන එකකුත් නෑ..
.
රැග් එක එහෙමත් නැත්තන් පට්ට සුචරිතවාදීන්ගෙ සොඳුරු වදය, කියන ආකාරයටම මිනිස් සම්බන්ධතාවයකට මේ රැග් එකේ තියෙන අත්‍යාවශ්‍යභාවය මොකක්ද...
දියුණුම කියන ප්‍රයිමේටාවො පවා තමන්ගෙ ඉදිරියට හමු වෙන වර්ගයේ උන් එක්ක මරා ගැනීම වෙනුවට තෑගී හුවමාරු කරගනිද්දි අපේ උගත්තු රැග් එකකින් බලාපොරොත්තු වෙන උසස් බැඳීම ගැන මට තියෙන්නෙ ප්‍රශ්නයක්..
තව මිනිහෙක්ට වදයක් දීල, බයිට් එකට අරගෙන ඇති කරගන්න පුලුවන් සහජීවනයක් නෙමෙයි, යටහත් පහත් බවක් විතරමයි...
අඩෝ උඹලා අලුතෙන් ආවේ, අපිට ඕනේ විදිහට අපි කියන විදිහට හිටහල්ල කියන පණිවිඩයට එහා ගිය බක්කක් මට පේන්නෑ...
.
සියල්ලන්ම එකම තලයකට ගන්න, පට්ට ෆිට් එකක් ඇති කරන්න වගේ අමුතු ෆවුන්ඩේෂන් ලයින් උඩ තමයි මේක දුවන්නෙ...ලෝකෙ කොහේවත් මිනිස්සු එකම තලයකට ඇවිත් නැහැ, එහෙම එන පාටක් පේන්නත් නැහැ...එහෙම එනව කියන්න තරම් ප්‍රායෝගික හෝ න්‍යායාත්මක කාරණා රැග් කරන උන් ගාව ඇත්තෙත් නෑ...
.
ඒ මොක නැතත් මේක දිගින් දිගටම කෙරෙනව..හරියට ආගම අන්ධයො වගේ බදාගත්තු මිනිස්සු වගේම..එයාලත් හිතන්නෙ මේක නැතුව ජීවිතයක් නෑ කියලනේ.. ඒ විදිහටම කොච්චර උගත්තු වුණත් රැග් එක නැතුව කැම්පස් ලයිෆ් එකක් නෑ කියන ගොබ්බ මානසිකත්වයේ මේ මිනිස්සු ඇලිල ඉන්නව...
.
අවාසනාවන්තම කාරනේ ක්‍රමය කොච්චර වැරදි වුණත් කොච්චර මරි මෝඩ වුණත් ඒක සාධාරණීකරණය කරන්න ( හැමෝටම නැතත් මේ තර්ක වලට ඇන්දෙන අයට ) පුලුවන් විදිහේ සමාජ තත්ත්වයක් ඔවුන්ට තිබීම...
.
මොන තරම් ලෝකෙ ඉහලට ගිය මිනිහෙක් වුණත් තව මිනිහෙක් පිළිගැනීමෙදී ඒ මනුස්සය අපහසුතාවයට පත් කෙරෙන ක්‍රම හිතා මතාම යොදාගන්නවනම් ඒක අපරාධයක්...පැහැදිලිවම මනුශ්‍ය වර්ගයාට කරන අපරාධයක්...
.
කිසිම විදිහකින් ඒක විහිලුවක් වෙන්නෑ...කිසිම විදිහකින්...
.
.
.
.
.
.
නෝටී

ඉන්සිඩන්ට් එකක් මොඩිෆයි කරගන්න දන්නවද..?

ඉන්සිඩන්ට් එකක් මොඩිෆයි කරගන්න දන්නවද..?
.
ඈ...? ඒ මොන හරුපයක්ද..සිද්ධියක් කොහොමද මොඩ්ෆයි කරන්නෙ...වෙන්න තියෙන එකක් නම් ටිකක් හරි කමක් නෑ කියමු, වෙමින් පවතින එකක් ඊටත් අමාරුයි, වෙච්ච දෙයක්...කොහෙත්ම බෑනේ.....
.
.
කවුද කියන්නේ..බැරි නැහැ..පුලුවන්..
.
මීට මාසෙකට විතර උඩදි දවසක් ඒක..රෑ එකොලහටත් කිට්ටු වෙන්න තියල අන්තිම පැමිණීම ආවේ...රුසියන් අම්මෙකුයි දුවෙකුයි..දුවෙක් කිව්වට පොඩි බබෙක් නෙමෙයි අවුරුදු 25ක විතර තරුණියක්...හරි සේරම හරි ගස්සල කාමරේට දැම්ම..දාලා ටික වෙලාවක් ගියා...මෙන්න දෙන්න එනව ආයේ...
.
" අපේ කාමරේ පොඩි ශීතකරණය වැඩ නොකර ගියා "
.
ගිහින් බැලුව..ඇත්ත...කාමර සේරම පිරිල තියෙද්දි කොහෙන්ද ෆ්‍රිජ් එකක් දෙන්නෙ...බොහෝම යාප්පුවෙන් කිව්ව හෙට කරල දෙන්නම්, අද රාත්‍රිය සඳහා ඩිස්කවුන්ට් එකකුත් දෙන්නම් කියල..හුඟක්ම කේන්තිය එන ගමනෙදි එක්කගෙන ආපු රියදුරා එක්ක වෙච්ච බහින් බස් වීමක්...ඒක යන්නෙ අපේ පිටින්...මොනව කරන්නද ඕනේ ඉටි ගෙඩියක් ශත විසිපහයි කියල යැව්ව ඉතිං කාමරේට...සතියක් ඉන්න ආපු දෙන්නෙක්නේ...හරි මමත් ගියා නිදාගන්න...
රෑ දොලහ හමාරට ආයේ සික්ක දොර කඩන්න හදනව...
.
" මොකෝ බං.."
.
" අර කෙල්ල උණු වතුර නෑ කියල මැරෙන්න හදනව මහත්තය.."
.
කාපිය මුගුණු වැන්න කිව්වලු..මම නාද්දිත් හොදට තිබුණ හොට් වෝටර් එකට මොකද වුණේ...ගිහින් බැලුව ෆියුස් ගිහින්වත්ද...නෑ හීටරේම පිච්චිල...දැන් මොකේද දන් වලදන්නෙ...
.
ආයේ ආවා...බොහෝම යාප්පුවෙන් ඉතිං තේරුම් කරා...කොහෙද මේ කෙල්ල යක්ෂණියෙක් වගේ...මිනිස්සු නැති තැනක සෙට් වුණා නම් සෙන්ටිමීටරේ කෑලි වලට මාව කපල ශුවර්...
.
" අපිට හෙට උදේම යන්න ඕනේ...අපේ ගෙවීම අපහු හරවන්න ඕනේ " තදින්ම කිව්ව..
.
තාක්ෂණික දෝෂයක් වුණත් වැරැද්ද අපේනේ..ඉතිං හරි කිව්ව...
රෑ එළි වුණාම වෙන දේ මම දන්නවා..බැල්කනියෙන් මුහුද දැක්කම මේක දාලා යන්නෑ කීයටවත්, ඒත් කමෙන්ට් එකක් වැටෙනව සිද්ධිය ගැන සහතිකේටම...
හිතුවත් වගේම දෙන්න 10ට විතර ආවා...
.
"අපි නවතින්න හිතුවා.."
.
මට කට කොණකින් හිනාවක් ගියා...
.
" ඒක හොද ආරංචියක්, මගෙන් මොනවද වෙන්න ඕනේ.."
.
මමත් ඇහුවා...ඊයේ රෑ මගෙ කෑලි කපන්න කේන්තියෙන් හිටිය කෙල්ල මෙන්න මාරම හිනාවක් දාලා කියනව
.
" ෆ්‍රිජ් එකයි උණු වතුරයි තිබුණම අති " කියල...
.
හැබැයි අපි මේ කතාව ඉන්ටර් නෙට් එකේ දානව කිව්ව.."
.
හිත හූරගෙන ගියත් හරි ඒකට ඔයාට සම්පූර්ණ අයිතිය තියෙනව කියල ආයේ හිනාවක් දැම්ම...
සතිය ගෙවිල ගියා...සිද්ධිය අතීතෙට ගියා..දකින හැම වෙලේම හොයාගෙන ගිහින් හිනාවෙලා විස්තර අහන්න මමත් අමතක කරේම නෑ...
.
යන දවස ආවා..
.
වාහනේ ටිකක් පරක්කුයි..දෙන්න ඉන්නව දවල්ටත් නොකා ලොබියෙ..
.
රෙස්ටුරන්ට් එකට කතා කරල ටී පොට් එකක් යැව්ව...
.
ඕනෙ තැනක දිවුරන්න පුලුවන් මං යාලුවෙච්ච කෙල්ලෙක්වත් ඒ තරම් ලස්සන පැණි හිනාවක්නම් දාලා නෑ ඒ කෙල්ල තේ එක අරන් දැම්ම වගේ...
.
දවස් කීපයකින් කමෙන්ට් එක තිබුණා 9.2/10 ක්... අතීතෙට ගිය සිද්ධිය වෙනස් වුණා..
.
මේ එකක් විතරයි..එදිනෙදා මෙහෙම සිද්ධි දහස් ගාණක් අපි හොද පැත්තට ගන්න පුලුවන් කම තියෙද්දි අපතේ යවනව ඇති..සිද්ධි සිද්ධ වෙන්නෙ අහඹු විදිහට..ඒ ජාතක වෙච්ච සිද්ධි මොඩිෆයි කරගන්න අපිටම පුලුවන්..පොඩි මහන්සියක් විතරයි වෙන්න තියෙන්නේ...
.
එහෙම වුණාම ඕල් ඊස් වෙල් ම තමයි.....
.
.
.
.
.
නෝටී

තමන්ගේම කෙනෙක් වුණත්....

අපි හැමෝටම පුරුදු තියෙනව, ඒ වගේම කරන්න වෙන එදිනෙදා වැඩ තියෙනව..මේ හැම ක්‍රියාවකම එක අනිවාර්‍යය කොටසක් එහෙමත් නැත්තන් වචනයක් තියෙනව.. ඒ තමයි සීමාව..හැම ක්‍රියාවකටම වගේ පොදු වෙච්ච මේ වචනේ මත හුඟක් දේවල් ඩිපෙන්ඩ් වෙනව..සමහරවිට සම්පූර්ණ ක්‍රියාවම එහෙම නැත්තන් අදාල ක්‍රියාවට හෝ තමන්ට සම්බන්ධ පුද්ගල ප්‍රතිරූප පවා...
.
බීමත් කම ගමු..ඒකෙත් යම් සීමාවක් තියෙනව...සීමාව පැන්නම පවුල් ප්‍රශ්න, සමාජයීය ප්‍රශන, අනතුරු හෝ අපරාධ වෙන්න පුලුවන්..
.
කෑම ගත්තත් එහෙමයි..සීමාවක් නැතිව කෑම ගැනීමෙන් උදරයේ අසහනයේ සිට මරණීය රෝග දකවා විහිදෙන්න පුලුවන්..
.
මේ විදිහට හැම ක්‍රියාවකටම සීමාවක් තියෙනව,,මේකේ පරාසය වෙනස් වෙනව ඒ ක්‍රියාවට සම්බන්ධ වෙන අය මත..
උදාහරණයකට අපි අපේ යාලුවෙක් එක්ක විහිලු කරන සීමාවේ අපේ ඉහල නිළධාරියෙක් හෝ ප්‍රධානියෙක් එක්ක විහිලු කරන්නෑ... එතනදි නිලය හෝ සමාජ තත්ත්වය මත සීමාව පැනවෙනව..එහෙම අත්දැකීම් නම් එමටයි..
පොතක් ලියන්න පුලුවන් තරමට...
.
ඒ විතරක් නෙමෙයි, උපදෙස් දීම පවා සීමාවක් සහිතයි..
හිතන්න 2 වසරෙ පොඩි එකෙක් ඉන්නව ලිඳට එබීගෙන..
පොඩි එකාට පේනව පතුල මහ ගැඹුරක් නෑ පැන්නත් ගිලෙන එක්ක නෑ කියල..
අනික මේක ගෙදර ලිඳනේ කියල..
ඉතින් තරමක දැනුම තියෙන වැඩිහිටියෙක් නම් දන්නව මේ පේන තරමට වඩා ටිකක් ලිඳ ගැඹුරයි කියල...
.
ඉතිං අර පොඩි එකාට එක පාරක් දෙපාරක් කියන්න පුලුවන් පුතේ පැන්නොත් ගිලේවී මේක පේනවට වඩා ගැඹුරයි කියල..පොඩි එකා පිලිගන්නවනම් හොදයි..
ඒත් නැත්තන්..එක්කෝ පොඩි එකාව බලෙන් අයින් කරන්න ඕනේ..
එහෙම අයින් කරන්න අයිතියක් නැත්තන්,
එකම දේ තමන්ගෙ සීමාව ඒක බව දැනගෙන ඒ සීමාවෙන් නැවතිලා බලන් ඉන්න ඕනේ...
.
හැම ක්‍රියාවකටම හැම බැඳීමකටම පොදු ටිකක් විතර මුහුණ දෙන්න අමාරු ඇත්තක් තමයි මේක..
ලෝකෙ කොහේවත් එක්කෙනෙක් වෙච්ච මිනිස්සු දෙන්නෙක් නෑ...
සහෝදරයෝ, නිවුන්නු, ආදරවන්තයෝ විතරක් නෙමෙයි විවාහකයෝ වුණත් මේ කතන්දරේ එහෙමම තමයි...
.
තමන්ගේම කෙනෙක් වුණත් පිට කෙනෙක් වුණත්, තමන් කරත් පිට කෙනෙක් කරත් ඒ හැම දේකම සීමාවක් තියෙනව..ඒක හැම වෙලාවෙම හරියට අදුරගන්න බැරි වුණත් පුලුවන් වෙන පලවෙනි තත්ත්පරේම එතනින් ඒ ක්‍රියාව නවත්තන්න...
.
සීමාව පැන්නීම කොහෙත්ම සුභදායක නැති නිසා....
.
.
.
.
.
නෝටී

මම ඒකටත් අකමැතියි...එතකොට උඹ..?

පරණ මතක වගේම අලුත් දේවලුත් දාන්න වෙන වෙලාවල් තියෙනව. සමහර අලුත් මතක මුලු සමාජයටම වැදගත් වෙන වෙලාවක් ඒක දාන එක යුතුකමක්...
දවස් කීපයකට උඩදි අල්ලපු ටවුමෙ ඒඩ්ස් රෝගීන් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් හදුනාගෙන..ඒ අතරට පාසල් යන වයසෙ ලමයිනුත් ඉන්නව කියලයි ආරංචිය...යම් පුද්ගලයෙක් හරහා බෝවුණා කියල තමයි ආරංචිය පැතිරෙන්නේ...
ඔව් ඉතිං ඒඩ්ස් කිව්ව ගමන් අපිට ඔලුවට එන්නෙ දෙන්නෙක් නිදි වැදීමනේ...ඒකට හොදම උදාහරණේ මම මේ නිධාන කතාවම සුළුවෙන් දැම්මම බුකියට...
එක කියවන්නෙක් දීපු උත්තරේ...
පන්සිල් රැකහන් එතකොට ඒඩ්ස් හැදෙන්නෑ කියල...
මේ මිනිස්සු හිතන්නෙ කාමේසුමිච්ඡාචාරා කියන සිල් පදේ කැඩුවේ නැත්තන් ඒඩ්ස් වැළදෙන්නෑ කියල...
පන්සිල් රැක්කම බෝ නොවේවි කියල එයා විස්වාස කරනව, හරි මමත් කරනව කියමු, හැබැයි එච් අයි වෛරස් එක ඕක විස්වාස කරනවද කවුද දන්නේ..
ඉතිං හොදම වැඩේ ඒක ඇතුලු වෙන ක්‍රම වසා දැමීම මිස ආගමික බුල්ෂිට් නෙමෙයි...
.
පන්සිල් රැකීමෙ අවුලක් නෑ, හැබැයි ඒඩ්ස් වලට රැකීමේ ලොකු අවුලක් තියෙනව...
.
ඊයේ මේ කතාව මගෙ විදේශීය අධ්‍යක්ෂක මහත්තය මාත් එක්ක කතා කරා...15 දෙනෙකුට බෝවෙන්න තරම් දුර දිග ගියේ ඇයි මේක කියල එයාට ප්‍රශ්නයක්..
මේ මිනිස්සු අඩුම කොණ්ඩම් ගැන අහලවත් නද්ද කියල එයා මගෙන් අහනව..මම කිව්ව ඊට පස්සෙ ස්කෝලෙ ලමයි දෙන්නෙකුටත් බෝවෙලා කියල...
ඒ මනුස්සය ඔලුවෙ අත ගහගත්තා....
ටිකක් වෙලා ඉදලා හරි ලස්සන කතාවක් මගෙන් ඇහුවා..
.
" ජනිත් උඹ අවුරුදු 16 දි කරපුව උඹට මතකද.."
.
මම ඔව් කිව්ව...
.
" එතකොට උඹ හිතනවද ඒ දේවල් උඹ කියා නොදුන්නොත් ඊලඟ පරම්පරාව නොකරාවී කියල"
.
මට හිනා ගියා..ඇත්ත..ගහේ කටු උල් කරන්නෙ මොකටද..? උන් එව්ව කොහෙන් හරි ඉගෙන ගන්නව...මම ඔලුව වැනුවා..
.
" ඉතිං තනියම කරන්න ගිහින් මේ තියෙන අමාරුවක වැටෙන්න කලින් ඒවා කියා දෙන එක විවෘතව කතාකරන එක හොද නැද්ද.."
.
ඔව් ඒක තමයි වෙන්න ඕනේ...අපෙන් තමයි බාල පරම්පරාව හැම දේම ගන්නෙ.උන්ට එක පොඩි වැරදි දෙයක් දුන්නොත් ඒක ජීවිත කාලයම පුරාවට වර්ධනය වෙලා යාවී...සමහර විට ඒකේ අතුරු ඵල නිසා දරාගන්න බැරුව මැරිලා යාවී..
.
හරියට ඒඩ්ස් වලින් මිනිස්සු මැරෙන්නෑ, මිනිස්සු මැරෙන්නෙ ඒඩ්ස් තියෙද්දි හැදෙන පොඩි ලෙඩකින් වගේ...
.
පොඩි උන් අපේ වැරදි නිසා මැරෙන්නෑ..හැබැයි අපේ වැරදි පෙන්වීම තියෙන අස්සෙ ලැබෙන පොඩි අවස්ථාවලින් උන් මැරිල යාවී...
.
මිනිස්සු මැරෙනව තමයි....
.
ඒත් ඒ ඒඩ්ස් වලින් වීම මම අකමැති වැඩක්...
.
ඒ වගේම මිනිස්සු වැරදි කරනව තමයි..
.
ඒත් ඒ අපේ මග පෙන්වීමෙන් නම් මම ඒකටත් අකමැතියි...එතකොට උඹ..?
.
.
.
.
.
.
නෝටී

ඌ නැතුව ඉන්සිඩන්ට් එක...

මිනිස් ගති පැවතුම් කියන්නේ හරිම කම්ප්ලිකේටඩ් දෙයක්..මිනිස්සු එකම උත්තේජයට එකම හෝ වෙනස් ප්‍රතිචාර දකවන අවස්ථා ඇති තරම් තියෙනව.. 
ඒවගේම වෙනස් උත්තේජයන්ට එකම ප්‍රතිචාරය දක්වන අවස්ථාත් ඇති තරම් තියෙනව..මේක මෙහෙමයි කියල අනාවැකි කියන්න බැරි තරම් සංකීර්ණ කතන්දරයක් වුණත් ටිකක් විමසිල්ලෙන් බලන් හිටියොත් මේ පැටර්න් එක ලාවට අල්ල ගන්න බැරි කමකුත් නෑ..
.
ඉතිං මේ හැඩ ගැහීමට අපි කියනව පෞද්ගලික රටාව කියල..මේක හරියට ඩී එන් ඒ වගේම එකිනෙකාට පොඩ්ඩක් හරි වෙනස් කතන්දරයක්..
හිතන්නකෝ මෙහෙම දෙයක්, මගෙ ඩී එන් ඒ තියෙන රටාව කැපිටල් "ඒ" කියල, තව කෙනෙක්ගෙ තියෙනව කැපිටල් "බී" කියල..දැන් මම හිතනව ඒ තමයි හොදයි මොකද ඒක මං ගාව තියෙන එක නිසා මම ඒ ගැන දන්න නිසා...බී මට ලඟින් යන එකක් නම් ආ බී හොදයි හැබැයි මෙන්න මෙහෙම මෙහෙම පොඩි පොඩි අවුල් තියෙනව මගේ ඒ එකේ නැති කියල මට හිතේවි ඒ වගේම ප්‍රකාශ කරාවී..
.
අපි හැම වෙලාවෙම මිනිහෙක් විනිශ්චය කරද්දි කරන්නෙ මේ ක්‍රමේට..එතකොට ඒ ක්‍රමේ හරිද..? හරි ඇති තමන්ගෙ කෝණයකින් ඒත් සාධාරණ කෝණයකදි මේක පට්ට වැරදියිනේ...ඉතිං මේක වෙනස් කරගන්න ක්‍රමයක් තියෙනවද..?
ඇත්තෙන්ම නැති තරම්...
මිනිහෙක් විසින් තව මිනිහෙක් මැනීම සාධාරණ  කෝණයක කරන්න කවමදාවත් බැරි වේවී...ඒකයි කියන්නේ "ඔබ මාව විනිශ්චය කරද්දී ඔබ ඇත්තෙන්ම කරන්නෙ ඔබව විනිශ්චය කිරීමයි" කියල... 
.
එහෙනම් කරන්න පුලුවන් මොකක්ද...?
ම්නිහෙක් වෙනුවට අදාල අවස්ථාව විනිශ්චය කරමු..අවස්ථාවේ හොද නරක, වාසි අවාසි ගැන කතා කරමු.. ඒක හරිම සරලයි, අදාල අවස්ථාව විශ්ලේෂණය කරා ඒ සිද්ධිය එතනින් ඉවරයි..එතනින් එහාට ඒකට අදාල මිනිස්සුන්ගෙ පෞද්ගලික පැටර්න් පට්ට ගහන්න කිසිම වුවමණාවක් වෙන්නෑ..
එතකොට ඊලඟ සිද්ධිය ඇරඹෙද්දිම අපි දන්නව මේකයි මේකේ ප්‍රථිපලය ඒක වල්ක්වන්න මේ මේ පිය්වර ගන්න පුලුවන් කියල...
පියවර ගන්න බැරි, ඒ වගේම දිගින් දිගටම සිදුවෙන යමක්නම්, ඒක වට පිටාවට හෝ තමන්ට අහිතකරනම් සරලවම සිද්ධියට අදාල පුද්ගලයන් නොසලකා හැරීම සාර්ථකම විසඳුම වේවී කියල මම හිතනව..මේක නීතිමය පැතිකඩ ගැන නෙමෙයි, ඒදිනෙදා අපේ පැවැත්මට ගෙනියන්න පුලුවන් සිද්ධාන්තයක් විතරයි..
.
අර කතාවට කියන්නෙ " කාගෙ කාගෙත් කිල්ලොටවල හුණු තියෙනව " කියල...
ඒක නිසා කිල්ලෝට අවුස්සන්නැතුව සිටීම හොද සෞඛ්‍යකට අනිවාර්‍යයෙන්ම හේතු වේවී..
.
.
.
.
.
නෝටී...

කවර් යුව ආස්....

හොටෙල් ස්කූල් අයින් වෙලා ගිය පලවෙනි ජොබ් එක..ඉතිං ඉගෙන ගන්න දේවල් ගොඩායි..වරදින වරදින හැම දේකින්ම ඉගෙන ගන්නව.බැනුම් අහනව, ඉවරයක් නෑ...
මේ බැනුම් අහනව ඒ වගේම වැරැද්දක් ආයේ වෙනව...ක්‍රමවේදය ඇඟ එනකම්ම ඔය සන්තෑසිය තමයි ඉතින්...එක කාලයක් තිබුණා සිස්ටම් එකේ අවුලක් නිසා එක එක රිපෝර්ට් වල එක එක තොරතුරු පෙන්නපු..
එකක කාමර 20ක් නම් අනිකෙ 40යි..ඉතිං හරිම ගාණ හදාගන්න රිපෝර්ට් කීපෙම ප්‍රින්ට් කරන් දගලන්න ඕනේ..ඒත් වැරදියි සමහර කවුන්ට්...
ඔය කාලේ මුලු ගෲප් එකේම ෆ්‍රන්ට් එක බාර මැනේජර් අපිට මීටින් එකක් ගත්තෙ..
.
සාමාන්‍ය විදිහට ප්‍රශ්නෙ ගැන කතා කරල අන්තිමට මෙහෙම කිව්ව
" මම අනුගමනය කරන්නෙ සී.වයි.ඒ ක්‍රමය, දන්නවද ඒ මොකක්ද කියල..."
" නෑ නේද...ඒ තමයි කවර් යුව ආස් " " තම්න්ගෙ පස්ස තමන් ආරක්ෂා කරගන්න ඕනේ, මට උඩින් ප්‍රෙෂර් එකක් එද්දි මම ඒක ඔයාලට දානව, ඒ වගේ...ඒක නිසා ප්‍රශන නැති වෙන්න වැඩ කරගන්න "
.
ඒ කතාව මේ ප්‍රශ්නෙට නෙමෙයි සමාජෙ හැම ප්‍රශ්නෙටම අදාලයි කියල මට හිතුනා..
අපි හැමෝම වගේ කරන්නෙ ඒ දේම නෙමෙයිද..රස්සාවෙදි, ගෙදරදි, සමාජයෙදි හැම තැනම අපි හුඟක් අය කරන්නෙ ඒක..
ඒක මඟෙ නෙමෙයි ඔයාගෙ වැරද්ද..ඒක තමයි ප්‍රශ්නෙකින් ගැලවෙන්න තියෙන ලේසිම ක්‍රමය..
හිතන්න බ්‍රේක් අප් එකක් ගැන..
ඒ අදුරගෙන මං ඔයාට පණ දෙන්නම් කියන දෙන්නෙක්, එයාල වුඇණ්ත් වෙන් වුණාම් හුඟක් වෙලාවට කියන්නෙ එයාගෙ මේ වැරදි නිසා තමයි මම අයින් වුණේ..එයා මෙහෙම කරා කියල..දෙපැත්තෙන්ම ඔය කතාව ඇහෙද්දි කොයි එකද හරියන්නෙ...
දෙකම හරි නේද..
අපි අපේම පස්ස ආරක්ෂා කරගන්නව..එහෙම නොවෙන්න අපි ලොකු මානසික කඩා වැටීමකට ලක් වෙන්න පුලුවන්...
.
මේක හරියට සෙල්ෆ් ඩිෆෙන්ස් මැකනිසම් එකක් වගේ...
.
සදාචාරාත්මකව හෝ සමාජයීයව හෝ පෞද්ගලිකව කොච්චර වැරදි වුණත් ඒක ඉන්ඩිවිජුවලි ගත්තම ඉතාම සාධාරණ ස්වභාවික ක්‍රමයක්...
.
හා නැද්ද....?
.
.
.
.
නෝටී...

උනුත් හැඟීම් දැනීම් තියෙන මිනිස්සු

ජීවත් වෙන කාලේ හිනාවෙලා සංතෝසෙන් ඉන්න ඕන...ඒක කට කහනවට කියන කතාවක් නෙමෙයි..එහෙම හිනාවෙන්න නිකම්ම බෑනේ...මොකක්ම හරි හේතුවක් ඕනේ... ඒ හේතු අපිට හදල දෙන ස්වේච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වෙන මිනිස්සු අපේ අවට ඉන්නව...අපි දන්න කියන අයට කියන්නෙ හරිම විහිලුකාරය කියල, නැති තැනනම් ඕකා මහ ජෝකර් බං කියලත් කියල ඇති..ඒ ජෝකර්,නැත්තන් විහිලු  කාරය තමයි අපේ ජීවත් වීමේ තියෙන බෝරිං ගතිය නැති කරන්නෙ...හිතේ තියෙන බර අඩු කරන්නෙ...

ඒත් මෙතන පොඩි අවුලක් එනව..අපි හැමෝම මිනිස්සුනේ...මේ මිනිස්සුන්ට එක එක වෙලාවට එක එක මූඩ් තියෙනව..ඉතිං ජෝකර්ගෙ ජොබ් එක තමයි මේ මේ මූඩ් එකට හරියන සීමාවේ විහිලු කිරීම...එහෙම නැති වුණාම අර බෝරිං ගතිය නැති කරපු චරිතෙම අපිට වදයක්, කරදරයක්, නැත්තන් හිත් රිදීමක් වෙනව...ඒක ස්වභාවිකයි...ඒ වෙලාවට ජෝකර්ගෙ වගකීම තමයි සමාව ඉල්ලල ටිකක් පැත්තකට වෙන එක, නැත්තන් විහිලුව අකුලගෙන අයින් වෙන එක..මේ සීමාව පැනීම ඇත්තටම ජෝකර්ගෙ අවුල්ක්ද...

ජෝකර් කෙනෙක් කියන්නෙත් අනිත් මිනිස්සු වගේම කොටසක්...එයාලව මිනිහෙක්ගෙ මූඩ් එක මැන ගන්න පුලුවන් විදිහට ප්‍රෝග්‍රෑම් කරල නෑ...කොටින්ම මේ මනුස්සය දැන් ඉන්නෙ මේ තත්ත්වේ මෙන්න මේ හරියෙ කියල එයාලට පේන්නෙත් අනිත් සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ට පේන ටිකම තමයි...

මේ නොගැලපීම නිසා ජෝකර් සහ ඕඩියන්ස් එක අතර හිත් රිදීම් ඇති වෙනව...විහිලුවක් තමන්ට සූට් වෙනකන් ඕකේ වගේම නොවෙන වෙලාවට ඒක පුදුම කරදරයක්... එපා කරපු වැඩක්...ඒ වෙලාවට වෙන්නෙ ජෝකර් රිජෙක්ට් වීම...ජෝකර්ව බැනල එලවන්න හරි, ඈත් කරල දාන්න හරි ඊට ටිකක් අඩු ප්‍රතිචාරයක් හරි ලැබේවී..ප්‍රතිචාරය මොක වුණත් ජෝකර් පැත්තකට වෙන්න ඕනේ..පස්සෙ ඕනේ වුණොත් ආයේ පුරුදු වොලන්ටියර් පාට් එක ඇක්ට් කරන්නත් ඕනේ..හැබයි හුඟක් වෙලාවට මේ ප්‍රොසෙස් එක මිස් වෙන කොටසක් තියෙනව...
ඒ තමයි ජෝකර්ගෙ තත්ත්වය..ඒ මනුස්සයට වෙන බලපෑම...ඒක කවුරුත් හොයන එකක් නෑ...සමහරවිට මතක තියෙන එකකුත් නෑ, අනේ අපි මේ නොමිලේ ලබාගන්නෙ සමහර වෙලාවට කෝටියක් දෙකක් ගෙවලවත් ගන්න බැරි දෙයක් කියල...
.
ජෝකර්ල වෙන්න හැමෝටම බැරි මෙන්න මේ දේවල් නිසා...විහිලු කරන්න හැමෝටම පුලුවන් ඇති, ඒත් ඒකට හමබවෙන ප්‍රතිචාර දරාගෙන හැමදාම ස්වේච්චාවෙන් වැඩ කරන්න හැමෝටම් බෑ...ඒක කලාවක්...හුඟක් හිත් රිදීම් තියෙන, හුඟක් කඩා වැටෙන..ඒත් ඉස්සරහට පවත්වගෙන යන්නත් වෙන....
.
අපි හිනාවෙනව වගේම මතක තියාගමු, උනුත් හැඟීම් දැනීම් තියෙන මිනිස්සු කියල විතරක්...
.
.
.
.
නෝටී

හැම බැඳීමක්ම වැදගත් මචං.....

ගැට ගැහීමක් කිව්වම ඔලුවට එන්නෙ නිදහසක් නැති වීමක්..එහෙම නේද..ඒත් හැම වෙලාවෙම එහෙම නෙමෙයි..සමහර වෙලාවට ගැට ගැහිලා බැඳිල ඉන්න තියෙන ආසාවට අපි නිදහස සීමා කරගන්න සූදානම්.. ඒක මිනිස්සුන්ගෙ හැටියක්..බැඳීම් අඩු වීම හුඟක් නිදහසක් වගේම නිදහසට වඩා සතුටක් දෙන බැඳීමුත් නැතිවම නෙමෙයි..
.
මේ කතාව මිනිස් බැඳීම් එහෙමත් නැත්තන් සමාජ සම්බන්ධතා ගැන...මේක දෙකකට කඩන්න පුලුවන්,
ඒ එකක් සැලසුම් සහගතව ඇති කරගන්න බැඳීම් සහ අනික සැලසුම් නොකරම අහම්බෙන් ඇති වන බැඳීම්...
ආයෙත් මේක දෙකකට කඩන්න පුලුවන් ගැටිල ඉන්න කැමති සහ ලෙහාගෙන යන්න කැමති හැටියට...
.
පැහැදිලි මදි වගේද..
ඔව් උදාහරණයකට ගමු තමන්ගෙම සමාන අදහස් දරණ කෙනෙක් මුණ ගැහීම සහ ඒ ඔස්සේ සම්බන්ධතාවයක් පවත්වාගෙන යාම සාමාන්‍ය ජීවිතයේදී හරිම සොඳුරුයි...මිත්‍රයෙක්, පෙම්වතියක්/පෙම්වතෙක් හෝ බිරිඳක් සැමියෙක් වගේ මේ ගැට ගැහීම තියෙන්න පුලුවන්..කොයි ආකාරයට වුණත් ඒක තමන්ට පහසුවක් සුවයක් දෙන දෙයක්...
.
ඒ වගේම අනිත් එකට එමු, හදිසි කෝපය නිසා ඇතිවන රණ්ඩුවක් ගැන හිතමු...ඒ රණ්ඩුවට පසුවත් තරහව හිතේ තියාගෙන දිගින් දිගටම ඒක පවත්වාගෙන යන දෙපිරිසක් හිතමු..එයාල අතරත් තියෙන්නෙ බැඳීමක්නේ...ගැටගැහිල ඉන්නෙ...ඒත් ඒ ගැටේට අපි ආදරේ කරන්නෑ...කැමති වෙන්නෑ...ගැටේ එහා පැත්තෙ ඉන්නෙ තමන්ගෙ යාලුවෙක් වුණත්, පෙම්වතිය/ පෙම්වතා වුණත්, බිරිද/සැමියා වුණත් ඒ කාරණේ එහෙමමයි...
.
මේ හුඟක් බැඳීම් අපිටම පාලනය කරගෙන අපිට අවශ්‍ය පැත්තට හරවගෙන කැමති විදිහට පාවිච්චි කරගන්න පුලුවන් ඒවා...පොඩි දේවල් ටිකක් පුරුදු වෙන්න විතරයි තියෙන්නේ..ඇත්තෙන්ම වැඩි පුරම පොඩි පොඩි වචන ටිකක් විතරයි.. හරියට මේ වගේ..
" සමාවෙන්න " " ඔව් ඒක මගෙ වැරැද්ද " " ඔයාට කොහොමද/ ඔයා හොදින්ද " " ඒක සාමාන්‍යයි " වගේ දේවල් ටිකක්...
ඒ වගේම හිනාව, සහයෝගය දීම, වගේ ඉතාම සරල පුරුදු කිහිපයක් විතරයි...
.
මේ සාමාන්‍ය ජන ජීවිතයෙදි අපිට බැඳීම් රහිත වෙන්න බෑ..මිනිස්සු මත යැපෙන්න වෙනව, අපි මත යැපෙන අයත් එක්ක ගැටෙන්න වෙනව...ඉතිං ඒක හරියට කලමණාකරණය කර ගැනීම ඉතාම වැදගත්...
.
සටහන හුඟක් කල් ඉදන් ලියන්න හිටියත් මුලක් මැදක් අගක් තිබුණෙ නෑ...හදිසියේම මතු වුණ අය කිහිප දෙනෙක් ඒකට වස්තු බීජය සපයල දුන්න..හරියට අපි කියන්නෙ දේව දූතයෝ නැත්තන් ඒන්ජල්ස්ලා කියල..අන්න එයාලා...අහසෙන් වැටෙද්දි සමහරුන්ගෙ මූණු ටිකක් බිම ඇනිල තිබුණට එයාල දෙන අත්දැකීම් තමයි මේ ලිපියේ අන්තර්ගතය...
.
ඉතිං බැඳීම් නැති ලෝකයකට යනකන් හැම බැඳීමක්ම වැදගත් මචං කියල වැඩ කරමු..
.
.
.
.
.
නෝටී

ආගම සහ අත්හැරීම...

ආගම, දන්න දවසෙ ඉදන් හොද නරක කියල දෙන්න තිබුණ යාන්ත්‍රණය...මේක කරොත් මෙහෙම වේවී, අරක කරොත් අරෙහෙම වේවී වගේ ඵල විපාක ගැනත් හොද ලෙසට සම්මත දේවල් කරොත් ලැබෙන සංතෝසම් ගැනත් උගන්නන්නේ ආගම, හයක් හතරක් නොතේරෙන වයසට ටිකක් බර වැඩි වුණත් අපි හැමෝම වගේ ගැට ගහගෙන ඒ දේවල් ෆලෝ කරන්නෙ එක්කො අර විපාකයට බයේ නැත්තන් වැඩිහිටියන්ට බයේ..වයසත් එක්ක කාලයක් එනව ඒ දේවල් හරියටම ප්‍රශ්න කරන්න පුලුවන්, හරියට විශ්ලේෂණය කරන්න පුලුවන්...ඒ වයස ආවහම විශ්ලේෂනය කරල සමහරු තීරණය කරනව ඔව් මේක ඉතාම හොදයි,ප්‍රායෝගිකයි ඒ නිසා ඉදිරියටත් මේකම ෆලෝ කරනව මොකද මේක නැති වුණොත් මට හොද නරක වෙන් කරගන්න ක්‍රමයක් නෑ කියල...
ඒ වගේම තවත් සුලු කොටසක් තීරණය කරනව නෑ මේක නැතුව මටම තීරණය කරල හොද නරක වෙන් කරගන්න පුලුවන් ඒ නිසා මම මේක අත් හැරලා මගේම ක්‍රමවේදයකට යනව කියල...හරියටම කිව්වොත් කොටසක් පැවතුන කල්ලිය තමන්ගෙ ඉදිරි ගමනටත් යොදාගනිද්දි කොටසක් කල්ලියෙන් ස්වාධීන වෙන්න තීරණය කරනව...මේ ස්වාධීනත්වය සිරාවටම ප්‍රායෝගිකද... ඔව්, ඉතාම හොද අවබෝධයකින් කරනව නම් ප්‍රායෝගිකයි...කොයි වගේ දෙයක්ද මේ ස්වාධීන වීම කියන්නෙ...
මේ ස්වාධීන වීම කියන්නේ ආගමික කල්ලියෙන් නිදහස් වීම විතරක් නෙමෙයි, එතනින් එහාට තමන්ගෙනුත් නිදහස් වීමක්...තවදුරටත් කල්ලි ගැහීමේ සහජ ආසාවෙන්ම නිදහස් වීමක්...අදහස් අතින් ස්වාධීන වීමක්...ගැඹුරු වගේම විශාල විස්ථාපන පථයක් කරා ( ප්‍රශ්නයක විශාලත්වය දැකීමේ හැකියාව ) ගමන් කිරීමක්...
.
කෙනෙක් තමන් ආගම අත්හැරිය බව ප්‍රකාශ කරමින් තවත් එවැනිම අය සමඟ කල්ලි ගැහෙනවානම්, එවැනි කෙනෙක් හෝ දෙන්නෙක් හෝ කොටසක් අනුකරණය කරනවානම්, ගුරු කොට ගන්නවානම් ඒක සැබෑ නිදහස භුක්ති විදීමක් නෙමෙයි...කල්ලි ගැහීමෙන් ස්වායක්ත වීමක් නෙමෙයි...ඒ වගේම ඒ නිදහස නිසා මට අවශ්‍ය ඕනෑම යමක් කරන්න පුලුවන් කියන මුග්ධ අදහසට එනවනම් ඒකත් නිදහසක් නෙමෙයි...නිරාගමිකයෙක් සැබෑ නිදහසක් අත විඳින්නෙ සියල්ල සමඟ ජීවත් වෙමින් සියල්ල අත්හැරීමට හැකියාව ලැබූ තැන ඉදන්...මරණයට ශෝක වීමේ පටන් සියල්ල කෙරෙහි මධ්‍යස්ථ දැක්මක සිටීම සරලවම සමාජයීය නිදහසේ අග්‍රඵලය කියල හැඳින්වීමේ වැරැද්දක් මම දකින්නෙ නෑ...
.
මේ නිදහස ආසන්නයට හෝ පැමිණෙන්නන් අතර තමයි ඉතාම සුන්දර මිනිසුන් ජීවත් වන්නෙ...හරියට ආගමක ප්‍රොටෝකෝල් වලින් නිදහස් වුණ සොදුරු ආගමිකයෙක් වගේ...ඔවුන් අතර ලොකු වෙනසක් නැහැ...ඔවුන් දෙදෙනාම එකම සමාන අවසානයක් සහිත පාරවල් දෙකක ගමන් කරන්නන් වගේ..
.
ආගම සමාජයේදී කල්ලියක්, ඒ කල්ලියෙන් නිදහස් වීම නිරාගමික වීම හෝ ආගමික අග්‍රඵලයට ආසන්න වීමක් වීමක් ලෙස දක්වන්න පුලුවන්...
.
පහුගිය දවස් දෙක තුනක අත්දැකීම් එක්ක අපේ සමාජ බුද්ධි මට්ටම එක්ක 01% ක්වත් නිරාගාමික සංකල්පයේ හරියාකාරව ගමන් කරන්න සුදුස්සන්ද කියන ප්‍රශ්නය මට ආවා...නිරාගමිකත්වය කිසිසේත්ම ට්‍රෙන්ඩ් එකක් නෙමෙයි, දර්ශනයකුත් නෙමෙයි...මේක නිදහසක්, ඇත්තෙන්ම භයානක අවියකට හරවගන්න හැකි නිදහසක්...බාල පරම්පරාවට ආගම දීමෙදි පරිස්සම් වෙනවාට වඩා ඉන් ගලවා ගැනීමේදී වඩාත් පරිස්සම් විය යුතුයි කියන මතයට මම එන්න තරම් සාධාරණ සිදුවීම් මටම අහන්න දකින්න ලැබෙද්දි මේ සටහන තබන්නේ ඒක යුතුකමක් විදිහට දකින නිසා...ආගම ලෝකය විනාශය කරා ගෙන යා හැකිවාක් මෙන්ම ඊට ලබා දෙන එන්නතද වැරදි ස්ථනයකට එන්නත් වීමේන් ලෝකය විනාශ විය හැකි බවද අපිම වටහා ගත යුතු බව අද මම විස්වාස කරනවා...
.
.
.
.
නෝටි

රියැලිටියට කොකා පෙන්නමු...

ඉස්සරම රියැලිටි වැඩසටහන් පටන් ගන්න කාලේ, ඒ කිව්වේ මගෙ යං කොල්ල කාලේ මමත් හිතුවා මේක මාරම වැඩක් කියල...ඒ කියන්නෙ සිරාවටම ඒ වෙලාවේ එහෙම රියලැටි සීන් එකක් යනව කියල..ටික කාලයක් ගියහමයි දැනගත්තෙ වැඩසටහනෙ මැදින් එන චරිත කලින් ආවා වගෙ රඟපාන බව, නිකන් හරියට දක්ෂ ස්ක්‍රිප්ට් එකකට යන චිත්‍රපටියක් වගේ...
.
එතනින් එලියෙ එතකොට රියැලිටි ජීවිත ඇතිද...? පිස්සුද බං ජීවිතේම රියැලිටි ශෝ එකක්...එක එකා ගහන ස්ක්‍රිප්ට් අස්සෙ අපි අපිම ස්ක්‍රිප්ට් එකක් මේන්ටේන් කරනව...ඉදල හිටල එකෙක්ගෙ ස්ක්‍රිප්ට් එක අනිත් උන්ට මාට්ටු වුණාම අන්න වැඩේ අරුන් ටික අර තනි එකාව පට්ට පතුරු ගහල තමන්ගෙ ස්ක්‍රිප්ට්  එකට පට්ට මාකට් එකක් හදා ගන්නව..
.
පවුලක් ඇතුලෙ ඉදල ඒ කිව්වේ සමාජයේ කුඩාම ඒකකයෙ ඉදලා ඉහලම විශාලම සංකීරිණම ඒකක දක්වා සරල කතාව ඕකයි...ඒ අස්සෙ මෙහෙම කතාවකුත් තියෙනව...මේ ස්ක්‍රිප්ට් එක මේන්ටේන් කරන අස්සෙ අපි සමහර විට නොදැනිම තව එකෙක්ට සහයට රඟපාලා තියෙන්නත් පුලුවන්...අන්න එහෙම වෙන ගමන් උගෙ ස්ක්‍රිප්ට් එකෙන් අපිට අවාසියක් වුණා කියල හිතන්න...අපි එහෙම පිටින්ම කඩා වැටෙනව....අනේ එයා මාව රැවැට්ටුව..ඇයි එයා එහෙම කලේ...මං එයාව මෙච්චර විශ්වාස කරා..එහෙම තියෙද්දිත් එයා මට දුන්න තෑග්ග මේකයි වගේ සාම්ප්‍රධායික කඩා වැටීමකට අපි ලක් වෙනව...
.
ඇත්ත එහෙම කඩා වැටෙන්න වෙනව...නැත්තන් අපේ ඊගෝ එකට හරි නෑ...ඊගෝ එක බේරගන්න අපි අනිත් මිනිහ පිටට වැරැද්ද දාලා හඬා වැටෙනව...ඊට වඩා සිම්පල් නැද්ද ඒක ඒ මිනිහගෙ ස්ක්‍රිප්ට් එක මම නොදැනුවත්වම ඒකේ රඟපාලා, ඒත් දැන් දන්නව ඉතිං ඒ චරිතෙන් අයින් වෙන්න ස්ට්‍රෝන්ග් තීරණයක් ගන්න එක...
ඒක එච්චරටම අමාරු නෑ...රියැලිටිය තේරුම් ගන්න විතරයි තියෙන්නේ...අපි හැමෝම හැම තත්ත්පරේම රැවටෙනව...ඒක තමයි රියැලිටිය...රැවටෙන්නැති තැන ඒක රියැලිටිය නෙමෙයි නිදහස...
.
නිදහස හොයාගෙන යමු, රියැලිටියට කොකා පෙන්නමු...හා ද..?
.
.
.
.
නෝටී

" අපිට ආඩම්බරයි තේරුමක් නැතුව"

හැම අවුරුද්දෙම වගේ මේ අවුරුද්දෙත් යෞවන සමාජ ක්‍රීඩා උත්සවයට අපි අද යොදාගෙන තිබුණෙ...ජාතික පාසල් ක්‍රීඩා පිට්ටනිය තමයි තැන.ඊයේ බිග්මැච් එක නිසා පිට්ටනිය මඩ වෙලා ඇති කියල බයෙන් තමයි උදේම පිට්ටනියට ගියෙත්..කොඩි කණු හිටවල ටෙන්ට්ස් ගහල පටන් ගන්න...
.
පිට්ටනියට ඇතුල් වුණ ගමන්ම හරිම කලකිරීමක් ආවේ...තරඟය නරඹපු හැම තැනකම කොල, බෝතල්, ඉටි කොල, මෝර්ටීන් කෑන් පිරිල..පැයක් විතර අමතර වැය කරල අපිට සිද්ධ වුණා පිට්ටනිය අස් පස් කරන්න.කුණු සේරම අයින් කරා..
.
තරඟයට පේරඩ් ගිහින්, හුරේ දාලා අයි ලව් යූ මයි ස්කූල් කියල පොර ටෝක් ශෙයා කරල දාපු කොල්ලො කෙල්ලො ඕනේ තරම් එතන ඉන්නැති...පාසලේ ගුරුවරු වගේම ආදිශිෂ්‍ය සංගමය පවා එතන හිට්යා..ඒත් ඒ හැම කෙනෙක්ම ගෙදර ගියේ තරඟයේ ජයග්‍රහණය අරගෙන වගේම ස්වකීය අධ්‍යාතම පරාජය අපිට දකින ඉතුරු කරල.අපි තුන්දෙනෙක් පැයෙන් කරපු ඒ වැඩේම ඒ හිටපු සෙනගට විනාඩි දහයෙන් කරන්න තිබුණා...
.
ඒ විතරක් නෙමෙයි ප්‍රභූ ආරාධිතයන් පවා හිටපු කූඩාරම් වලත් එකම තත්ත්වය...රටේ මිනිස්සුන්ගෙ විනය පෙනෙන්නේ මේ වගේ සරල කාරනයකින්...තමන්ගෙ අවට පිරිසිදු කරගන්න බැරි ජාතියක් එක්ක අපි ජීවත් වෙන්නේ..
හැබැයි බය වෙන්නෙපා අපිට ආඩම්බර වෙන්න අපේ මුතුන් මිත්තො කරපුව තියෙනවනේ...එයාලගෙ අවුරුදු දහස් ගාණක සංස්කෘතිය තියෙනව...ඒ ඇති...මේක තමයි යථාර්තය...අපි අඩියක්වත් විනය අතින් ඉස්සරහට යන්නෑ,හැබැයි එහෙම ගිය අපේ අදී වාසීන්ව රැයක් දවාලක් නැතුව විකුණගෙන කාලා ඒ අපේ නිරුවත වහගන්නව...ඒක අපි හරිම ආඩම්බරයෙන් පෙන්නන දෙයක්...
අපි තරම් අපි නොකරපු අපිට කවදාවත්ම කරන්න තරම් උවමණාවක් හෝ හයියක් නැති දේවල් ගැන පට්ට ආඩම්බරෙන් ජීවත් වෙන ජාතියක් තවත් නැතුව ඇති...
.
.
ඔව් බන්දු උඹ හරි... " අපිට ආඩම්බරයි තේරුමක් නැතුව"
.
.
.
.
නෝටී

බිග්මැච් ලොකුද..?

බිග්මැච් එකක් කිව්වම ඒක තනිකරම සංස්කෘතියක් වගේ..මේක ඇත්තෙන්ම ක්‍රීඩකයො කීප දෙනෙක්ගෙ තරගයක් වත් ඔවුන්ගෙ දක්ෂතා උරගා බලමින් ඉදිරියට තල්ලු කිරීමක්වත් නෙමෙයි..මේක තනිකරම ඒ අවට ඉන්න අයගෙ ආතල් එක ගැන ප්‍රශනයක්...වටේ ඉන්න යගෙ ලොකු කම ගැන ප්‍රශනයක්...
.
උන්ට වඩා අපේ ස්කෝලෙ ලොකුයි ඩෝ, ඒකෙ පෙරඩ් එකේ කාර් මෙච්චරයි ඩෝ, මෙන්න අපේ එකේ ගාණ..බලපන් අපේ ආපු බ්‍රෑන්ඩ්ස්...ඒ විතරද, අඩෝ උබල රැගුව වගේ නෙමෙයි අපේ කොල්ලො රඟන්නේ..බලපන් අපි දෙන පෙරඩ් එක කොහොමද කියල...
ඔව් ඒවා තමයි බිග් මැච් සීසන් එකේ ඇහෙන සුලභ වචන...බොහෝම කලාතුරකින්වත් කණ නොගැටුන ඒත් ඉදිරියේදිවත් වේවී කියල හිතන ඇහෙන්න ඕනේ වචන සෙට් එකන්ම මේ වගේවත් වෙන්න ඕනේ නේද කියල මට හිතුනා..
මචන් ඒ ස්කෝලෙ බැටින් ඕඩර් එක මේකයි..මෙන්න මේ බැටා මෙහෙමයි ප්ලේ කරන්නෙ, අපි ඇටෑක් කරන්න ඕනේ මෙහෙම...අපේ කොල්ලොන්ගෙ මොරාල් එක අප් කරන්න අපි මෙහෙම දෙයක් කරමු...මචන් උන් දින්නත් අපි දින්නත් එකයි, ඒ කොල්ලො සෙල්ලම් කරන්නෙ කවද හරි අපෙම රටටනේ.....
.
ඒවා හීන, සමහරවිට මේ සම්ම කපේ ඉෂ්ඨ නොවෙන කුප්ප හීන...අපිම අඬන්න ඕනේ කාරණා වලට අපිම හිනාවෙනව..හරියට විෂාදය හැදිච්ච උන් ටිකක් වගේ...
.
ක්‍රීඩාවේ මූලික අරමුණුවත් මතක නැති අපි ක්‍රීඩාව වෙනුවෙන් දහස් ගණන් වියදම් කරගෙන උඩ පැනගෙන නටන්නෙ මොකකටද...
ඇත්තම කතාව අපිට සමරවිට ඇත්තටම නැති ඒත් ලබාගන්න හිත දෙන පබ්ලිසිටිය ගන්න..නැත්තන් අපේ එක ලොකුයි කිව්වම එන අමුතු මොරාල් එක තදට විඳින්න..ඒකටනේ...
.
ඔව් මන් දනනව මේක උණක්, වයසත් එක්ක එන උණක්..පොඩි කොල්ලො ඒ උණ දන්නෑ, ඒත් පරිණත වෙච්චි ලොකු උන්...උනුත් දන්නැද්ද...?
.
.
බිග් මැච් ලොකු නෑ මචන්,
ඊට වඩා ලොකු දේවල් බිග් මැච් එක අස්සෙම තියෙනව...පුලුවන් විදිට ඒ දේවල් හොයමු...ක්‍රීඩාව එකමුතු කම සහෝදරත්වය වර්ධනය කරගන්න යොදාගමු...අපේම බාල පරම්පරාවට අපි ආදර්ශයක් වෙමු, වෙන මොකකටවත් නෙමෙයි අපිම ඉගෙන ගත්තු අපේම පාසලට නිහතමානී ගෞරවයක් අරන් දෙන්න...උබලම පට්ට ගහන සංකෘතියෙ විදිහටම නිහතමානී ගෞරවයක් දෙමු...
.
.
.
.
නෝටී

දණ ගැහුවම හරිද...

පුංචිම කාලේ ඉඳන් අපි හැමෝටම අපේම වැඩිහිටියෝ පුරුදු කරන එකක් තමයි " සාදු කියන්න පුතේ" කියන එක...දණ බිම ගහල නැත්තන් බඩ ගාලා අත් එකතු කරලා වන්දන එක හරිම ලොකු දෙයක්..ඇයි බලන්න මේ හය හතර නොතේරෙන පොඩි එකා වුණත් දන්නව වැඩිහිටියෙක්ට ගරු කරන්න...ඇත්තටම වැන්දම ගෞරවය හම්බවෙනවද..? ඒක ටිකක් පැහැදිලි මදියි වගේ..ගෞරවය ඇත්තටම බෞතික යමක්ද..?එක විශේෂිත ක්‍රියාවකින් සංකේත්වත් කරන්න පුලුවන් තරම් ලඝ්හු කාරණයක්ද..? අන්න එහෙම නම් ඔව් මමත් මේ කාරණයට එකඟයි...
ඒත් අවාසනාවට ගෞරවය එහෙම පටු කාරණයක් නෙමෙයි..කකුල් අතගාලා ඔලුව පොලෙවෙ ගැහුවම ලැබෙන එකම දේ අදාල වැදුම් ලබන්නාගේ ඊගෝ එක පොඩක් පොලිෂ් වීමක් විතරයි...මං පොරක්, මටත් ගෞරව කරන එකෙක් හරි ඉන්නව...නැත්තන් දැක්කද මිනිස්සු මට තියෙන ගෞරවය වගේ ලාමක වැක්ස් එකක් තමන්ගෙම මාන්නක්කාර හිතේ උඩින් ගාගන්න පුලුවන්...ඇත්තටම අපි වදින්නෙ ගෞරවයටද..? අවංක පිළිතුර නැහැ..අඩුම තරමේ බොහෝ දුරට නැහැ...එක්කෝ ඒක පොඩි කාලේ ඉදන් පුරුද්දට ගිහින්, එහෙමත් නැත්තන් මූනිච්චාවට කරනව..කලාතුරකින් ඇත්තටම ගෞරව කරන කෙනෙකුට වුණත් වදින්නෙ පුරුදු කල සිරිත නිසා මිසක් ගෞරව කරන්න වැඳිය යුතුයි යන්න අධ්‍යාරයෙන් එන්න්නක් නිසා නෙමෙයි...
.
වැඳීම පුරුදු කල දෙයක්, මනාව පුහුණු කල පුද්ගලයෙක් කියල හඳුන්වන්න පුලුවන් ඔවුන්ව...මේ පුහුණුව නිසාම අපි වයසට ගරු කරන්ව කියන එක ඉස්මතු කරගෙන ඇත්තෙන්ම ගරු කල යුතු චරිත ලක්ෂණ කියන සාධකය යට ගහනව..ඒකයි සමාජයේ ඇත්තෙන්ම හොද චරිත වෙනුවට පාට කරපු චරිත ඉලිප්පෙන්නෙ...
.
දැන් ටිකකට කලින් මම පොඩි කතාබහකට එක් වුණා..මම ඇතුලු තුන් දෙනයි..එක්කෙනෙක් ජර්මන් ජාතිකයෙක්, අනිත් කෙනා බ්‍රිතාන්‍යය ජාතිකයෙක්..ඔවුන්ගෙ කතා වුණේ වැඳීඉම්න ගැන...පොඩි දරුවෙක් එක් වරක් ඒ එක පුද්ගලයෙක්ට වැඳලා, එයා අහල ඔයා මොකක්ද ඔය කරන්නෙ කියල..මං ආශීර්වාදය ඉල්ලනව කියල පොඩි කෙනා කිව්වලු...එයා හිනාවෙලා කිව්වලු මගෙ ආශීර්වාදය කොහොමත් ඔයා එක්කනේ ඒකට ඇයි බිම වැටෙන්නෙ ඔයා මගෙ වහලෙක් නෙමෙයි කියල....
.
පොඩි එකාට තේරෙන්නැතුව ඇති..තේරුණත් උඩුගං බලායන්න ඉඩක් ලැබෙන එකකුත් නෑ, යන්න හිතුවත් සමාජය පාගල පැත්තකට කරල දාවී...
වියමන ඉවර කරන්න කලින් මෙහෙම කියන්නම්...අති සාර්ථකව උඩුගං බල ගියේ සිද්ධාර්ථයන්ගෙ පාත්‍රය නෙමෙයි ඔහුමයි..ඒත් වෘක්ෂ ආරාම චෛත්‍ය වන්දනා කරන්නෙ බිය ගුල්ලො කියල උගන්වන දහමක් දෙසපු උන්වහසෙගෙ ආගමිකයන්වත් ඒ වන්දනාවෙන් ගැලවුණේ නෑ...ඉතිං අපේ දරුවො කොහෙ ගැලවෙන්නද..? ඒක නිසා නංගියෙ මල්ලියේ වැන්දට කමක්නෑ, වයසට නෙමෙයි, චරිතෙට...
.
.
.
නෝටී

මිනිස්සු මෝඩ නෑ, ලෝබයි...

කාලෙකට ඉහතදි මම අත්දැකපු සිද්දියක්..ඒ කාලෙම බුකියෙ ලිව්වට බ්ලොග් එකට දැම්මෙ නෑ...අද අහම්බෙන් මතක් වෙලා දාන්න හිතුනා..දැන් අවුරුද්දකට වැඩියි මං හිතන්නේ..සමහරවිට දෙකක්...අපි යාලුවො 5 දෙනෙක් විතර අනුරාධපුරේ ගියා..කොල්ලො විදිහට පොඩි ෆන් එකකුත් අරන් ඊලඟ දවසේ පූජාස්ථාන වදින්න ගියා...මටත් කැමරාව හම්බවුණ අලුත...අරූට දැලි පිහිය හම්බවුණා වගේ තමයි...හතර අතටම පොටෝ අල්ලන එක තමයි මගේ වැඩේ...ලස්සන චූටි කෙල්ලෙක් එනව පඩිපෙල දිගේ නැගගෙන...කැමරාව ඉලක්ක කරල අල්ලන් හිටියා මූන උස්සනකන්.උස්සපු තත්ත්පරේම ගැහුවා..ඩිස්ප්ලේ එක බලද්දියි දැකෙ ඊට ඉස්සරහින් හිටපු නැන්ද ශොට් එක මැද්දට ඇවිත් කියල..
මොනව කරන්නද...හිත හදාගෙන රුවන්මැලි සෑය ඇතුලට ගියා..මගෙ යාලුවො ටික වටේ යන ගමන් වදිනවා පිංකැටේට සල්ලි දානව..එන හැම කෙනාම එහෙමයි..මමත් ඒව බලාගෙන වටේ ගිහින් එලියට යන්න ආයෙත් පඩි පෙල ගාවට ආවා..අනිත් උන් ටික පරක්කු නිසා ටිකක් එතන හිටියා..
"පුතේ"
එක පාරට ඇහිච්ච සද්දෙට මම හැරුණා...නැන්ද කෙනෙක්...ෆයිල් එකක් අතේ...
"ඇයි නැන්දෙ" මම ඇහුවා...නැන්ද ෆයිල් එක මට දුන්නා..
"පුතේ මේ මගෙ දුව, මේ අහවල් තැන ඉගෙන ගන්නේ..එයාට උගන්නන්න තරම් සල්ලි අතේ නෑ, ඒකයි මේ ලැජ්ජාව පැත්තකට තියල මෙහෙම ඇවිත් සල්ලි ඉල්ලන්නෙ. මේ විස්තර බොරු නම් ඔය ආයතනයට කෝල් කරල අහන්න පුලුවන්.."
මට මොනව හරි කියන්න ඕනේ වුනා..අඩුම හිත හැදෙන්නවත්...ඒත් මොනවද..මොනව කියලද හිත හැදෙන්නෙ ඒ මනුස්සයගෙ...නිදහස් අධ්‍යාපනයේ වරප්‍රසාද ගැනද..? සල්ලි ගෙවල ඉගෙන ගන්න බැරිනම් කෙල්ලව ගාමන්ට් යවන්න කියන්නද..? මන්ද..එක වචනයක් ඔලුවට ආවේ නෑ...වෙන ඕනෙම දේකට කටින් වචන 100ක් දෙසීයක් ඉබේම එලියට දාන මම ගොලුවෙක් වගේ බලන් හිටිය ටිකක් වෙලා...අන්තිමට සාක්කුවට අත දැම්ම..රු.100ක් තිබුණෑ...ඒක දුන්න...නැන්දා මට පිං දුන්න..මොනව කියල දුන්නද කියල මට ඇහුන්නෑ, හරියටම කිව්වොත් අහන් හිටියෙ නෑ..1000ක් එතනින් එලියට ආවනම් 10ක් ඒ මනුස්සයට කීය කීය හරි දෙන්නැති...හැබැයි 1000ක් එතනින් ඇතුලට ගියානම් 999ක්ම අර අජීවී පිංකැටේට සල්ලි දැම්ම..ඒක ගැරන්ටීඩ් පිනක් නිසා...එහෙම නැත්තන් ගැරන්ටීඩ් කියල අපිට පරම්පරා ගාණක් උගන්නල තිබුණ නිසා..
.
මගෙ රු.100න් ඒ කෙල්ලට වත් ඒ අම්මටවත් රජ සැප ලැබෙන්නෑ..හැබැයි ඒ මනුස්සයගෙ මූනෙ මැවිච්ච දුක පිරිච්ච හිනාව මට ලොකු සතුටක් ගෙනාවා..ලක්ෂයක් දැම්මත් හිනා නොවෙන පිං කැටේකට වඩා ඒ හිනාව මට හුඟක් වටිනව...
.
ලබන ආත්ම වෙනුවෙන් සතුට සේව් කරන අපි මේ මොහොතෙ ඇහේ වදින දේවල් ගසල දානව...ඊට පස්සෙ හිතන්ව අනේ මේ ආත්මෙ වගේ දුකක් ලබන ආත්මෙ ලැබෙන්නෙපා, ඒ වෙනුවෙන් මේ පින හේතු වේවා කියල...
.
ඇත්තටම කිව්වොත් මිනිස්සු මෝඩ නෑ, ලෝබයි....
.
.
හුඟාක් ලෝබයි...
.
.
.
.
නෝටී

අඬගසනතුරු ප්‍රථම ප්‍රේමය...

අඬගසනතුරු ප්‍රථම ප්‍රේමය...
.
.
.
ඒ මම අලුතින් ස්කෝලෙකට ගිය අලුතම වගේ..යන්තම් 4 වසරෙ..හරිම නිදහස්,හරිම විනෝදජනකයි..ඉගෙනීමෙ මහ අමාරුවක් නෑ,හවසට ටියුෂන් නෑ..කාටූන් එකක් බලන්න එහෙම නැත්තන් ලඟ ලඟ වයස් කාණ්ඩවල කෙල්ලො කොල්ලො ටික එකතු කරන් ක්‍රිකට් ගහන්න, වගේ පොඩි පොඩි දේවල් තමයි කරන්නෙ...ඒතරම් නිදහසක් ජීවිතේ කවමදාකවත් ආයේ ලැබේවි කියල හිතන්නවත් බෑ...
ඒත් අර කතාවට කියනව වගේ මිනිහෙක්ට දෙයක් වෙන්න මහ වෙලාවක් යන්නෑ..මොකක්දෝ හේතුවකට පංතියෙ ලඟින් වාඩිවෙලා හිටපු කෙල්ලට හිත ගියා...ඒ වයසට එහෙම වෙන්න පුලුවන්ද කියලත් දැන්නම් හිතෙනව..ඒත් එහෙම වුණා..ටික දවසක් හිතේ හිරකරන් හිටියා,ඒත් කාටම හරි මේක කියල නිදහස් කරගන්න ඕනේ...මගේම දවසෙ මට එහා ඇදේ ඉපදිච්ච නිවුන් සහෝදරය වගේ යාලුවයි මොට්ටසෝරියෙ ඉදන් ක්ලාස් කට් කරපු එකයි දෙන්නව අල්ලන් කතාව කිව්ව..
.
දැනුත් ප්‍රාර්ථනා කරන්නෙ උන්දෙන්න දීපු උත්තරේ නම් හතුරෙක්ටවත් හම්බවෙන්න එපා කියලයි..වෙන මුකුත් නෙමෙයි මුන් දෙන්නටත් මන් වගේම ඒ කෙල්ලටම හිත ගිහින්...දැන් මොකේද දන් වලඳන්නේ..අපි යාලුවෝ...ඒක එදා ඉදන්ම ස්තීරයි..ඉතිං තනියම ට්‍රයි කරන්වට වඩා ඉන්ෆොමේෂන් තුන්දෙනාම කරද්දි වැඩියි...තුන් දෙනාම බැස්ස ගේමට...කාට හරි එකෙක්ට මුලින්ම සෙට් වුණා නම් අනිත් උන්දෙන්න මුකුත් නොදන්න ගානට අයින් වෙන පොරොන්දුව පිට...
.
ඒක හරිම සුන්දර කාලයක්...අද වෙනකොට ඒ සිද්දියට අවුරුදු විස්සකට වැඩියි...මේ ලියන මොහොතෙත් මම හිතන්නෙ ඒ කෙල්ල දන්නෑ ඒ කතාව...ඒ කාලේ දැනගත්තනම් අපිව සෙන්ටිමීටරේ කෑලි වලට කපයි කියල ලොකු විස්වාසයක් මට තිබුණා...අවුරුද්දක් දෙකක් තියෙන්නැති ඒ කතන්දරේ..ශිෂ්‍යත්වෙ කියල මඟුලක් ආවා...මමයි තරිඳුවයි එක ලකුණකින් මිස් වෙලා කෙල්ල ගිය ස්කෝලෙ මිස් කරගත්තා, රුචිරයා මතුගම සෙන්ට්‍රල් එකට යද්දි අපි හිතේ කිසිම දුකක් නැතුව සුමංගලේට ගියා...කෙල්ල ධර්මාශෝකෙ කොල්ලෙක් එක්ක සෙට්වේවා කියලනම් අපි එකෙක්වත් විහිලුවටවත් ප්‍රාර්ථනා කරන්නැතුව ඇති..ඒත් ඒක නිකම්ම මඟ හැරිලා ගියා...සමහරවිට වයසත් එක්ක ආපු ආකර්ෂණයක් විතරක් වෙන්න ඇති...
.
ස්කෝල පිටින් ගිහින් කෙල්ලෙක් නිසා මරාගන්න සිදුවීම් දැක්කම මට මතක් වුණේ මේ කතාව..තුන් දෙනා කරට අතදාගෙන එකට කෙල්ලව බලන්න ගියේ, ඔව් අපි ලඟ යාලුකම තිබුණා, ආදරෙත් තිබුණා...සමහරවිට මිනිස්සුන්ට මේ පාලනය කරගන්න බැරි හැඟීම් එන්න හේතුව නිදහස නැති කමද කියලත් මට හිතෙනව..ඉගෙන ගන්න කාලේ ඉදන්ම කිසිම නිදහසක් නොවිදින පොඩි උන් දැක්කම මට ඇත්තටම හිතෙනව ඔව් මන් හුඟක් වාසනාවන්තයි කියල...ඒ වගේම කෙල්ලෙක් ගැන ආදරයක් ඔලුවට එනකම්ම මම අසීමිත නිදහසක් වින්ද කියලත්...
.
ඔව් අර චාමර කියන කතාව හරියට හරි...
.
" අඬගසන තුරු ප්‍රථම ප්‍රේමය සදා තරුණයි ජීවිතේ.."
.
.
.
.
.
නෝටී