ඒක හරියට ග්‍රහණය කරගන්න පුලුවන්නම් අපිට අපි ගැනම තක්සේරුවකට එන්න පුලුවන්.
ඒ වගේම අනිත් මිනිස්සුන්ගෙ හැඟීම් සහ අවට තියෙන අවස්ථා ගැනත් නිවැරදිව බලන්න පුලුවන් වේවී...
මටත් එහෙම අවස්ථා ඇති තරම් ලැබිල ඇති.
ඒත් ඊයේ පෙරේදා වෙච්ච පොඩි සිද්ධියක් වෙනකම්ම ඒ ගැන සටහනක් දාන්න හිතිල තිබුණෙ නෑ.
.
ලඟදි දවසක මම සේවා ස්ථානයේ වැඩකට කොස්ගොඩට ගිහින් එන ගමන් හිටියෙ..පොඩ්ඩක් වේගයෙන් ආවත් ඒක පාලනයෙන් තොර වෙන තරම් එකක් නෙමෙයි..හදිසියේම ඉස්සරහින් ආපු බස් එක පිටිපස්සෙ තිබුණ බස් එක ඒක ඉස්සර කරා...මට වාහනය අයින් කරගන්න පොඩී ඉඩක් විතරයි ඉතුරු වුණේ..වෙලාවට බ්‍රේක් එක නොගැහුවනම් අනිවාර්‍යයෙන්ම කුඩුපට්ටම් වෙනව...ලයිට් කණුවක ගෑවී නොගැවී තමයි යන්තන් බේර ගත්තෙ..
හිතට ආවේ පුදුම කේන්තියක්..මුන් මිනිස්සු මරන්න යනවද මන්දා..25000ක් නෙමෙයි 50000ක් දඩ ගැහුවත් කමක් නෑ මේ වගේ උන්ට කියල හිතුනා...ටිකක් කේන්තිය නිවෙද්දි මට මතක් වුණා බස් ගැන පිස්සුවක් තිබුණ මගේ පොඩි කාලෙ...පුදුම උණක් තිබුණෙ A2 ලයින් එකේ බස් ගැන...වැඩිමනත් බස් වල නම් අංක පවා කටපාඩමේ තිබුණා..
විනාඩි 35ට පානදුරේ ඉදන් ස්කූල් ටයිම් එකේ එන බස් කීපයයි තිබුණෙ..ඒ ඩ්‍රයිවර්ල මට දෙයියො වගේ පෙනුනෙ...මද්දුව, සිසිර අයිය, ජයතිලක අයිය හම්මේ පණ ඇරල මන්...උන් දාන වෙට්ටු,වංගු ගන්න ලස්සන...ගියර් එක මරු කරන ස්පීඩ් එක..හරියට වීරයො වගේ...
.
ඒ මන් බස් එක ඇතුලෙ හිටපු කාලේ..
එදා මන් බස් එකෙන් පිට...පිට ඉදන් බස් එක දිහා බලද්දි නරුමයෙක් වෙච්ච ඩ්‍රයිවර් ඇතුලෙන් බලද්දි වීරයෙක් වෙච්ච කාලයක් තිබුණා....
ඔව් හදවතින්ම වීරයෝ වෙච්ච කාලයක් තිබුණා...කොටින්ම කොච්චර්‍ර ඉගෙන ගත්තත් කමක් නෑ කවද හරි බස් ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක් වෙන්න ඕනේ කියන හැඟීම පවා හිතේ තිබුණා...
.
හැම සිදුවීමකම ඇත්ත ඕකයි...සිද්ධිය අපේනම් ඒක පට්ට ආතල්, සිද්ධියෙන් අපි පිඅට නම් ඒක පජාතයි..කුජීතයි, නීති විරෝධියි...ඒක එහෙම නේද...ඔව් හුඟක් වෙලාවට එහෙමයි...සමාජයෙ කොටස් ගැටෙන්න ප්‍රධානම හේතුව මේකයි...
.
.
අපේනම්, ඔව් ඒක පට්ට....
උගේනම්, ඔව් ඒක ඊයා....
.
.
.
.
නොටී
No comments:
Post a Comment