රටා තියල ඇමඳපු මගෙ හිත් මළුවේ..
අපිළිවෙලට සක්මන් කල සුදු මැණිකේ...
.
.
ඒ පද ටික මට කවදාවත් අමතක වෙන එකක් නෑ....අරුණ තමෙල්ට අමතක වුණත් මට අමතක නෑ...
.
ඒ ඕලෙවල් කාලේ..විද්‍යාව මගෙ කැමතිම විශය..ඒකට විතරයි මගෙ කැමැත්තට පංති ගියේ....ගණන් වලට ගියේ අම්මගේ වදේට...ප්‍රසාද් සර්..සම්මත ගුරු ක්‍රමයට ටිකක් විරුද්ධව උගන්නපු මනුස්සයෙක්..ඒ ස්ටයිල් එකට මම ආසයි...ඕලෙවල් කෙමිස්ට්‍රි කජු කනව වගේ වුණේ එයාට පිං සිද්ද වෙන්න...
ඉඳල හිටල වාරාවසානයේ සර්ගෙ සෙමිනා තිබුණා...ඒ කාලේ හැටියට ලොකු සෙනගක් ආව..මේ කතාව සිද්ධ වෙන්නෙ සර්ගෙ අවසාන සෙමින එකේදී..
දවසෙන් බාගයක් විතර උගන්නල ඉවර වෙලා සර් පොඩි බ්‍රේක් එක්ක දෙන්න එක එක්කෙනා කැමැත්තෙන් ඇවිත් සිංදුවක් කියන්න කිව්ව...එක ළමයෙක් දෙන්නෙක් ඉස්සරහට ඇවිත් සිංදු කිව්ව....අපිත් ඉතිං අහං ඉන්නව...මෙන්න පිටි පස්සෙ ගෑනු ලමයි පේලියකින් සර්ට චිට් එකක් ආවා..මිනිහත් බර දාලා මේක කියවනව...
" ආ මෙන්න විමුක්තිකගෙන් අපිට සිංදුවක් ඕනේ.."
කිරි අප්පට පූසො පැනපි...මට සතියකට කලින් කාපු කිරිබත් කෑල්ලකුත් හිරවුණා ඒ වෙලාවෙ...අපේ හත්මුතු පරම්පරාවක එකෙක්ට මෙහෙම කරදරයක් නම් වෙලා නෑ කියල මට ශුවර්...මම සර්ට ඇහෙන් එපා කිව්ව...මේකා බොරුවට දැන් ලෝකේ පෙරලගෙන මාව හොයනව වගේ රඟ පානව...මෙන්න අන්තිමට මට ඇඟිල්ල දික් කරල කියාපි " ආ මේ ඉන්නෙ කොල්ල, එන්න පුතේ ඉස්සරහට" කියල...සියලු සංස්කාර ධර්මයෝ නැසෙන සුළුයි කියල හිත හදාගෙන මමත් නොපමාව ඉස්සරහා ගියා...තඩි අයිස්ක්‍රීම් එකක් වගේ මයික් පොල්ලකුත් අතට දුන්නා...දැන් ඉතිං මගෙ වාරේ...
ඒ කොලු කාලේ මටත් හිටිය රැයක් දවාලක් නැතුව ඔලුවට වද දෙන සුදු මැණිකෙ කෙනෙක්...ඉතිං පටං ගත්ත කියන්න..පලවෙනි කොටස යද්දි පිටිස්සෙම කොල්ලො ටික මට කින්ඩියට වගේ අන්තිම පදේ අදින්න ගත්ත...මම සැලෙන්න ඕවට..පැල කවියක් වගේ හරි සිංදුව ඉවර කරලම තමයි නැවතුනේ....අත්පුඩිය සැරට වැදුනා කියන්නේ වැඩේ ලාවට හරි සාර්ථකයි....
.
.
එදා මම අර චිට් එක එවපු කෙල්ලො තුන් දෙනා මරන් කන්න කේන්තියෙන් හිටියේ..ඒත් අද මම උන්ට ස්තූති කරනව..ස්ටේජ් එකකට නගින වාරයක් ගානේ මම උන්ටත් හිතෙන් ස්තූති කරනවා...මට ඒ අවස්ථාව අරන් දුන්නට...
ජීවිතේ අවස්ථාවල් දෙන්නෙ ඒ වගේ..අපි අකමැතිම වෙලාවක අතින් ඇදල කණට ගහල දෙන අවස්ථාවල් තියෙන්නේ..හරි වෙලාවට හරි එක ඉක්මණින් තෝරගන්න අපිට තියෙන හැකියාව තමයි අපේ ජීවිත වල ඉදිරිය තීරණය කරන්නෙ...
.
සුප්‍රකට ධනවතා රොබර්ට් ටී. කියෝස්කිගෙ පොතේ කියනව වගේ " ටේක් ඉට් ඕ ලීව් ඉට්..."... ඒක තමයි අවස්ථා වලට තියෙන තෝරා ගැනීම...බොහොම පොඩී අවස්ථාවක් සමහරවිට අපේ මුලු ජීවිතේම තීරණය කරාවී..සමහරවිට ලොකු අවධානමකට අත්හැරලා දාවී...ඒ හැටි..ඒ අවධානම පාලනය කරගන්න පුරුදු වෙන්න වෙනවා...
.
මේ වියමන මාව ඉස්සරහට තල්ලු කරපු ඒ කෙල්ලො තුන්දෙනා දකිනවනම් මම කැමතියි...ඒත් අවාසනාවට දන්න තරමින් උන් සයිබරය පාවිච්චි කරන්නෑ...
වැරදිලාවත් උබල මේක දැක්කොත් " ඔව් මේ කතාව උබලට ස්තූති කරන්නමයි දැම්මෙ" කියල මම කිව්ව කියල මතක තියාගනින් ඕන්....
.
.
.
.
.
නෝටී
No comments:
Post a Comment