ඒත් මෙතන පොඩි අවුලක් එනව..අපි හැමෝම මිනිස්සුනේ...මේ මිනිස්සුන්ට එක එක වෙලාවට එක එක මූඩ් තියෙනව..ඉතිං ජෝකර්ගෙ ජොබ් එක තමයි මේ මේ මූඩ් එකට හරියන සීමාවේ විහිලු කිරීම...එහෙම නැති වුණාම අර බෝරිං ගතිය නැති කරපු චරිතෙම අපිට වදයක්, කරදරයක්, නැත්තන් හිත් රිදීමක් වෙනව...ඒක ස්වභාවිකයි...ඒ වෙලාවට ජෝකර්ගෙ වගකීම තමයි සමාව ඉල්ලල ටිකක් පැත්තකට වෙන එක, නැත්තන් විහිලුව අකුලගෙන අයින් වෙන එක..මේ සීමාව පැනීම ඇත්තටම ජෝකර්ගෙ අවුල්ක්ද...
ජෝකර් කෙනෙක් කියන්නෙත් අනිත් මිනිස්සු වගේම කොටසක්...එයාලව මිනිහෙක්ගෙ මූඩ් එක මැන ගන්න පුලුවන් විදිහට ප්‍රෝග්‍රෑම් කරල නෑ...කොටින්ම මේ මනුස්සය දැන් ඉන්නෙ මේ තත්ත්වේ මෙන්න මේ හරියෙ කියල එයාලට පේන්නෙත් අනිත් සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ට පේන ටිකම තමයි...
මේ නොගැලපීම නිසා ජෝකර් සහ ඕඩියන්ස් එක අතර හිත් රිදීම් ඇති වෙනව...විහිලුවක් තමන්ට සූට් වෙනකන් ඕකේ වගේම නොවෙන වෙලාවට ඒක පුදුම කරදරයක්... එපා කරපු වැඩක්...ඒ වෙලාවට වෙන්නෙ ජෝකර් රිජෙක්ට් වීම...ජෝකර්ව බැනල එලවන්න හරි, ඈත් කරල දාන්න හරි ඊට ටිකක් අඩු ප්‍රතිචාරයක් හරි ලැබේවී..ප්‍රතිචාරය මොක වුණත් ජෝකර් පැත්තකට වෙන්න ඕනේ..පස්සෙ ඕනේ වුණොත් ආයේ පුරුදු වොලන්ටියර් පාට් එක ඇක්ට් කරන්නත් ඕනේ..හැබයි හුඟක් වෙලාවට මේ ප්‍රොසෙස් එක මිස් වෙන කොටසක් තියෙනව...
ඒ තමයි ජෝකර්ගෙ තත්ත්වය..ඒ මනුස්සයට වෙන බලපෑම...ඒක කවුරුත් හොයන එකක් නෑ...සමහරවිට මතක තියෙන එකකුත් නෑ, අනේ අපි මේ නොමිලේ ලබාගන්නෙ සමහර වෙලාවට කෝටියක් දෙකක් ගෙවලවත් ගන්න බැරි දෙයක් කියල...
.
ජෝකර්ල වෙන්න හැමෝටම බැරි මෙන්න මේ දේවල් නිසා...විහිලු කරන්න හැමෝටම පුලුවන් ඇති, ඒත් ඒකට හමබවෙන ප්‍රතිචාර දරාගෙන හැමදාම ස්වේච්චාවෙන් වැඩ කරන්න හැමෝටම් බෑ...ඒක කලාවක්...හුඟක් හිත් රිදීම් තියෙන, හුඟක් කඩා වැටෙන..ඒත් ඉස්සරහට පවත්වගෙන යන්නත් වෙන....
.
අපි හිනාවෙනව වගේම මතක තියාගමු, උනුත් හැඟීම් දැනීම් තියෙන මිනිස්සු කියල විතරක්...
.
.
.
.
නෝටී
No comments:
Post a Comment