ඒත් අවාසනාවට ගෞරවය එහෙම පටු කාරණයක් නෙමෙයි..කකුල් අතගාලා ඔලුව පොලෙවෙ ගැහුවම ලැබෙන එකම දේ අදාල වැදුම් ලබන්නාගේ ඊගෝ එක පොඩක් පොලිෂ් වීමක් විතරයි...මං පොරක්, මටත් ගෞරව කරන එකෙක් හරි ඉන්නව...නැත්තන් දැක්කද මිනිස්සු මට තියෙන ගෞරවය වගේ ලාමක වැක්ස් එකක් තමන්ගෙම මාන්නක්කාර හිතේ උඩින් ගාගන්න පුලුවන්...ඇත්තටම අපි වදින්නෙ ගෞරවයටද..? අවංක පිළිතුර නැහැ..අඩුම තරමේ බොහෝ දුරට නැහැ...එක්කෝ ඒක පොඩි කාලේ ඉදන් පුරුද්දට ගිහින්, එහෙමත් නැත්තන් මූනිච්චාවට කරනව..කලාතුරකින් ඇත්තටම ගෞරව කරන කෙනෙකුට වුණත් වදින්නෙ පුරුදු කල සිරිත නිසා මිසක් ගෞරව කරන්න වැඳිය යුතුයි යන්න අධ්‍යාරයෙන් එන්න්නක් නිසා නෙමෙයි...
.
වැඳීම පුරුදු කල දෙයක්, මනාව පුහුණු කල පුද්ගලයෙක් කියල හඳුන්වන්න පුලුවන් ඔවුන්ව...මේ පුහුණුව නිසාම අපි වයසට ගරු කරන්ව කියන එක ඉස්මතු කරගෙන ඇත්තෙන්ම ගරු කල යුතු චරිත ලක්ෂණ කියන සාධකය යට ගහනව..ඒකයි සමාජයේ ඇත්තෙන්ම හොද චරිත වෙනුවට පාට කරපු චරිත ඉලිප්පෙන්නෙ...
.
දැන් ටිකකට කලින් මම පොඩි කතාබහකට එක් වුණා..මම ඇතුලු තුන් දෙනයි..එක්කෙනෙක් ජර්මන් ජාතිකයෙක්, අනිත් කෙනා බ්‍රිතාන්‍යය ජාතිකයෙක්..ඔවුන්ගෙ කතා වුණේ වැඳීඉම්න ගැන...පොඩි දරුවෙක් එක් වරක් ඒ එක පුද්ගලයෙක්ට වැඳලා, එයා අහල ඔයා මොකක්ද ඔය කරන්නෙ කියල..මං ආශීර්වාදය ඉල්ලනව කියල පොඩි කෙනා කිව්වලු...එයා හිනාවෙලා කිව්වලු මගෙ ආශීර්වාදය කොහොමත් ඔයා එක්කනේ ඒකට ඇයි බිම වැටෙන්නෙ ඔයා මගෙ වහලෙක් නෙමෙයි කියල....
.
පොඩි එකාට තේරෙන්නැතුව ඇති..තේරුණත් උඩුගං බලායන්න ඉඩක් ලැබෙන එකකුත් නෑ, යන්න හිතුවත් සමාජය පාගල පැත්තකට කරල දාවී...
වියමන ඉවර කරන්න කලින් මෙහෙම කියන්නම්...අති සාර්ථකව උඩුගං බල ගියේ සිද්ධාර්ථයන්ගෙ පාත්‍රය නෙමෙයි ඔහුමයි..ඒත් වෘක්ෂ ආරාම චෛත්‍ය වන්දනා කරන්නෙ බිය ගුල්ලො කියල උගන්වන දහමක් දෙසපු උන්වහසෙගෙ ආගමිකයන්වත් ඒ වන්දනාවෙන් ගැලවුණේ නෑ...ඉතිං අපේ දරුවො කොහෙ ගැලවෙන්නද..? ඒක නිසා නංගියෙ මල්ලියේ වැන්දට කමක්නෑ, වයසට නෙමෙයි, චරිතෙට...
.
.
.
නෝටී
No comments:
Post a Comment