පඩියට එහා ගිය යමක් රස්සාවක් ඇතුලෙ තියෙනව

රස්සාව කරන එකත් හරි ලස්සන වැඩක්..මිනිස්සු හුඟක් වෙලාවට තෝරගන්නෙ සල්ලි හම්බකරන්න රස්සාවක් මිසක් සංතෝසවෙන්න පුලුවන් රස්සාවක් නෙමෙයි...ඒ අතින් මගේ රස්සාවේ තියෙන්නෙ හරි අමුතු අතීතයක්..ඉස්සරෝම මට පුදුම ආසාවක් තිබුණා රහස් පරීක්ෂකයෙක් වෙන්න..චන්දන මෙන්ඩිස්ට පිංසිද්ද වෙන්න 6,7 වසර වෙද්දි ඊට වඩා ලොකු රස්සාවක් මට තිබුණෙ නෑ..අඩුම පොලීසියට හරි යනව කියල හිතා ගත්තා..පොඩි පොඩි සිද්ධි හෝම්ස් වගේ දඟ දාලා විශ්ලේෂණය කරන්න පුදුම අමාරුවක් තිබුණෙ..ඒත් හරිගිය දවසක්නම් මතකයෙ නෑ..ඔහොම කාලෙ යද්දි මටම කියල හරියන යාලුවො දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක් සෙට් වුණෑ...අපි තුන් හතර දෙනාටම තිබුනෙ බස් කෝච්චි පිස්සුවක්...වාහනයක එන්ජිම වැඩ කරන්නෙ කොහොමද, ගියර් මොකට්ද, ඒවා වැටෙන්නෙ කොහොමද වගේ දාහක් ප්‍රශ්න මට තිබුණා...කොහොම හරි ඉගෙන ගත්තා ටික ටික...අන්තර් ජංජාලය නොතිබිච්ච ඒ කාලේ පුස්තකාලෙටයි යාලුවන්ගෙන් ගත්තු දැනුමටයි පිංසිද්ද වෙන්න ඒ දේවල් ඉගෙන ගත්තා..යූ ටියුබ් එකේ 3ඩී වීඩියෝ නැතුවට පොතේ පතේ ත්‍රිමාණ රූප වලින් වීඩියෝ එක මවාගන්න එච්චර අමාරු වුණේ නෑ...
ඕලෙවල් කරන කාලේ වෙනකොට මට ඕනේ උනේ ඔටෝ මොබයිල් ඉන්ජිනියර් කෙනෙක් වෙන්න...පස්සෙ ඒකත් හිතේ තියාගෙනම ඒ ලෙවල් කරා...ඒ කරද්දි හිතුනා එක්කෝ ජීව විද්‍යාවට හරි මානව සම්පත් පැත්තට හරි තමයි ජොබ් එකට යන්නෙ කියල...
.
මානව සම්පත් පැත්තට යන්න හේතුවක් වුනේ මගේ ඒ කාලේ ඉදන් ප්‍රියටහම විනෝදාංශය වෙච්ච මිනිස්සු අධ්‍යයනය කරන්න ඒක පහසුවක් වෙයි කියල හිතුන නිසා..මන් හිතුවේ ඒකට හොදම ජොබ් එක තමයි මානව සම්පත් කලමනා කාරවරයෙක් වෙන එක කියල...ඒ ලෙවල් වලින් පස්සෙ හරිම අහම්බෙකින් මට ඉන්ටර්වීව් එකකට යන්න වුණා පිලිගැනීමේ අංශ නිළධාරියෙක් විදිහට...එදා මාව ඉන්ටවීව් කරපු මහත්මයා මට කිව්වෙ පුතේ ඔයා හොටෙල් ස්කූල් එකකට යන්න. ගිහින් ඉගෙන ගෙන එන්න.එතකොට ඔයාට දුරගමනක් තියේවි කියල...
ඔන්න මම දරාගන්න අමාරු මට්ටමේ ගාණක් ගෙවල පෞද්ගලික හෝටල් පාසලක ඉගෙන ගත්ත... ආහාර පාන අංශයේ පළවෙනිය වෙච්ච මට ඕනේ වුණේ ඒ අංශයෙන් ඉස්සරහට යන්න...
ඒත් ප්‍රින්සිපල් මට කතා කරල එක පාරටම ඇහුවා පුතා කැමතිද ෆ්‍රන්ට් ලයින් වැඩ කරන්න කියල..මට ඒ කතාව විස්වාස කරන්න බැරි වුණා.මොකද ඒ සර්ගෙ සබ්ජෙක්ට් එක..ඒ ලඟින් යන තැනකටවත් කෙනෙක්ව රෙකමන්ඩ් කරන්නෙ සර්ට හොදටම විස්වාසනම් විතරයි..කොහොම හරි මම ඒ ජොබ් එකට ගියා.. ඒ අංශයේ පලවෙනි අවුරුද්දෙන්ම ඉහලට පැන ගන්න හම්බුණා වගේම මිනිස්සු ලොරියක් අදුරගන්නත් එයාලගෙ අත්දැකීම් බෙදාගන්නත් පුලුවන් වුණා....
.
අද මම ඒ අදාල අංශ කලමණාකරුවෙක්..එදා මාව ඉන්ටවීව් කරපු විදිහට මමත් අද කරනව..ඒ විතරක් නෙමෙයි මගෙ එක හීනයක් වෙච්ච මානව සම්පත් පැත්ත..ඔව් ඒකට මීට වඩා හොද රස්සාවක් වෙන කොහෙද...ලෝකෙම ඉන්න හැම ජාතියකම මිනිස්සු එක්ක මුහු වෙන්න මීට වඩා තැනක් නෑ..රස්සාව අහම්බෙන් හම්බවෙලා ජීවිතේම වුණා වගේ...
.
මේ සටහන ලියන්නේ මගේම කාර්‍යාල කාමරයේ ඉදන්, මේ වෙනකොට දවසකට පැය 16 ගානේ දවස් 20ක් එක දිගට වැඩ කරල තියෙනව..ඒත් ඒක ඇඟටවත් හිතටවත් බරක් නෙමෙයි..ඒ රස්සාව මම විඳින නිසා...
පඩියට එහා ගිය යමක් රස්සාවක් ඇතුලෙ තියෙනව, අපි හරියට ඒක හොයාගන්නවනම්..
.
.
.
.
නෝටී