රස්සාවෙන් අස්වෙලා නිදහසේ ගෙදර ඉන්න දවසක උදේම යොදාගත්තු වැඩක් තිබුණා...උදේම නැගිටල නාලා කරල ඇඳුමක් එහෙම දාගෙන පාරට බැස්ස...වීල් එකේ එන්ජින් ට්‍රබල් එකක් නිසා පයින්ම හංදියට අදින්න හිතාගෙන පාර දිගෙ යනව...කලින් දවසේ ටිකක් වැස්ස තිබුණ නිසා පාරේ වතුර වලවල්..සෙරෙප්පු දෙකෙන් උඩට වතුර වීසී වෙන එක නවත්වන්න සෑහෙම ගේමක් දෙන්න ඕනේ...අමුතුම ගමනක් තමයි එන්නෙ එහෙම යද්දි...හරියට බොරු කකුල් කාරයෙක් ඇවිදිනව වගේ...
ටික දුරක් ඔහොම යනකොට වතුර වලක් ලඟදි අමරුවෙන් පාරෙ අයිනෙන් යන්න වුණා...
එකපාරටම කොහෙද ඉදල ආපු පුට් බයිසිකල් ටිකක් මඩ වල උඩින් ගියේ විදුලි වේගෙන්...වෙන මුකුත් නෑ, කෙලින්ම කටට ආවේ එකම වචනෙ " මුගෙ අම්මට... "
.
වතුර මට වැදුනෙ නෑ, ඒත් කේන්ති ගියා තත්ත්පරේට...ඊළ්ඟ තත්ත්පරේදී මට මගේම ඒ වයස මතක් වුණා..
.
ඕලෙවල් කාලේ..පුදුම බයිසිකල් උණක් තිබුණෙ..බයික් එකට නොදෙන වදයක් නෑ...ස්පෝක් වලට බීම බට ගහලා, අමුතු අමුතු හෝන් ගහගෙන වැඩ කෑලි ගොඩයි...අපි තුන්දෙනෙක් හිටියා ඒ කාලේ බයිසිකල් ගෲප් එකට...මොබයිල් ෆෝන් නොතිබුණ නිසා එකෙක් අනිකට මැසේජ් එක දෙන්නෙ මිස් කෝල් වලින්...ලඟ ලඟ ගහන මිස් කෝල් ගාණෙන් කියවෙනව ඌ එනවද නැද්ද කියන එක....
උන් දෙන්න ගාව තිබුණා කැසට් පටි දාන්න පුලුවන් වෝක්මන් දෙකක්...ඒ දෙකත් අරන් තමයි එන්නෙ...අයි පොඩ් නොතිබිච්ච ඒ කාලේ වෝක්මන් එක මාර වටිනව..ඕකත් ඉනේ ගහගෙන සින්දුත් දාගෙන කඟ වේන්නු වගේ යන එක තමයි අපේ හවස් වරුවෙ ජොබ් එක...අනන්තවත් මිනිස්සු බනිනවා ඇති.. කවුද ගනන් ගන්නේ. අපිට ඇහෙන එකක්යැයි...
.
ආයෙත් මම වර්තමානෙට ආවා...ඔව් උන්ගෙ වැරැද්දක් නෑ...උන් ඉන්නෙ ඒ වයසේ...මම හිටිය වගේම...මටම පොඩි හිනාවක් ගියා...
.
" සොරි මචන්" මම හිතෙන් උන්ට කිව්ව...
.
.
.
.
.
නෝටී
No comments:
Post a Comment