Friday, November 25, 2016

අහසයි යාලුවොයි විස්වාස කරන්නෙපා

පවුලක් කිව්වම අපේ ඔලුවට එන්නෙ මොකක්ද...? අම්ම තාත්තා ඇතුලු පිරිසක් ඉන්න මිනිස් සමූහයක් නේද..? පවුලක් කියන්නෙ එහෙම එකක්ද..?
මම නෑ කිව්වොත් පිළිගන්නවද..? බලමු මම ඒත්තු ගන්වන්නම්...
.
අම්ම තාත්ත ඇතුලි ඒ පිරිසට එහෙම නැත්නම් ජානගතව බැඳුනු ඒ පිරිසට අපි කියන්නෙ ජීව විද්‍යාත්මක පවුලක් කියල...ඒ හැරෙන්න අපි එදිනෙදා ජීවිතයේ පවුලෙ අය වගේම ඒ කිවේ ජානගතව බැඳුන අය වගේම හෝ ඊටත් එහා ගිය තරම් බැඳිච්ච මිනිස්සු ඉන්නව..සමහර වෙලාවට පවුලෙ අයටත් වඩා සමීප හිතවත් අය...සමහර වෙලාවට පිටිපස්සෙන් ඉදන් පිහියෙන් අනින අය වෙන්නත් පුලුවන්...බොහොම කලාතුරකින් ලැබෙන තාලේ අමිහිරි අත්දැකීමක් ලැබීම නිසාම මේ සටහන කොටන්න හිතුවා..මතකයට ගන්න පවා අකමැති මූලාශ්‍රයක් වුණත් මේක සයිබරයේ කෙටෙන්නම ඕනේ කියල හිතුනා...ඒක නිසාම අමිහිරි පැතිකඩ වෙනුවට මම එක මිහිරි මතකයක් තෝරගන්නම්...
.
ආසන්න වශයෙන් මීට අවුරුදු දෙකකට විතර උඩදි මම එච්චරම ඇදුනුම් කමක් නොතිබුණ ගෙදරකට ගොඩ වදින්නෙ අහම්බෙන් වගේ යාලුවෙක් මාර්ගයෙන්...ගෙදර ගෘහ මූලිකය මගේ ආයතනයේම සේවකයෙක් වුණාට මම කලින් නොගිය තැනක්...ඒ වෙලාවෙ අදාල පුද්ගලයා මගෙන් ඉල්ලීමක් කලා තමන්ගෙ පුතා උසස්පෙළින් පස්සෙ ගෙදර ඉන්න නිසා ඒ ආයතනයේම රැකියාවකට ඇතුල් කරන්න පුලුවන්ද බලන්න කියල...
මම ඊට පහුවෙනිදම කලමාණාකාරතුමා හරහා ඒ මල්ලිව සම්මුක පරීක්ෂණයකට යොමුකලා... සම්මුඛ පරීක්ෂණයෙන් සමත් වුණ ළමය මගේම දෙපාර්ථ්මේන්තුවේ තමයි වැඩ කරේ..අදාල දෙපාර්ථ්මේන්තුවේ හැමදේම මුල ඉදල පැහැදිලිව කියා දුන්න...කොල්ලත් ඉක්මනට අල්ලගත්ත වගේම අපි ඉක්මනටම හොද යාලුවො වුණා..හේතුව දෙන්නම එක වගේ ලගින් යන මෝල් ගති  ලක්ෂණ දැරීම වෙන්න ඇති...
කාලෙත් එක්ක මිනිහ අවස්ථා හොයාගෙන ගියා. ඒවගෙම අවස්ථා හම්බ වුණා.. හෝටලයක සහය කලමණාකාරවරයෙක් විදිහටත් එතනින් ඉස්සරහටත් ගියා...
ඒත් වෙනසක් නෑ..අදටත් උගන්නපු තැන මතකයි..ඒ මිනිහව මතකයි..ඒ ගෞරවය, මිත්‍රකම ඇතුලාන්තෙන්ම තියෙනව...එක දවසක් මට හරි ලස්සන කතාවක් කිව්ව.. "ජනිය මම ගෙදර ඉදිද්දි මාව ජොබ් එකට දාලා උඩට යන්න ඉඩක් හැදුවෙ උබ...කවද හරි උබ වැටුනොත් මම උබවත් ඒ විදිහටම ඇදල ගන්නව මචං " කිව්ව..ආයෙ ඒ කතාවෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ...ඌ කරනව...
.
ඒ වගේ බොහෝම කලාතුරකින් මුණ ගැහෙන සොදුරු මිනිස්සු කිහිප දෙනෙක් අස්සෙ ඉදල හිටල දිය රෙද්දෙන් වුණැත් බෙල්ල කපන්න පුලුවන් විදිහේ ලාමක පොරවල් ඉන්නව...එහෙම මිනිහෙක් මට හම්බ වුනාම මට හැමදාම මතක් වෙන්නෙ තාත්ත කියන කතාව..
.
" ජනිත්, අහසයි යාලුවොයි විස්වාස කරන්නෙපා "...
.
තාත්තගෙ කතාවකින්ම මම මේ වියමන ඉවර කරන්නම්....
.
"මුලු ලෝකෙටම කොන්දේසි විරහිතව ආදරේ කරන්න පුලුවන් මිනිස්සු හරි ටිකයි ඉන්නෙ...අන්න ඒ වගේ උන් ආස්සරේ කරපං..."
.
.
.
.
.
නෝටී.......


No comments:

Post a Comment